#tüm kedilimedili entry'leri

sadece kürtçe bilen ıraklı bir abinin arabasında, işaretlerle çatpat anlaşmaya çalışarak geçirdiğim yolculuğu saymazsam, benim en ilginç otostopum henüz çekilmemiş olandır.

genel anlamda otostopun ruhuna aykırı olması bir yana, eğer bütçenin en kısıtlı olduğu zamanlara denk geldiyse insanın yüzünü güldüren hadise.

insanın önce bunu gerçekten istemesi, bütün sonuçlarının sorumluluğunu alacak gücü ve devam ettirmek için ihtiyacı olan iradeyi kendinde bulması gereken durumdur.

kendini yavaşlatan şeyleri fark etmek bir yana; asıl mesele, bunları bir an önce hayatından çıkarabilmektir. insan aslında vazgeçtikçe özgürleşecek, özgürleştikçe canlanacaktır.

özgürce yaşama düşüncesini ütopya olarak görmek de doğaldır. ancak bu düşüncenin bir ütopya olarak yer edinmesine neden olan, kişinin özgür hissetmesini engelleyen her ne varsa sırt çevrildiğinde, kişiyi boğan ve yoran her neresiyse oradan koşarak uzaklaşıldığında, aslında o kadar da ütopik olmadığı anlaşılacaktır.

belki bireysel ve şu an için durumsaldır, ama yine de sanırım işin sırrı vazgeçmektedir.

-atamalar ne durumda?
-6 yıl da sözleşmeliymiş artık??
-mülakatta ne soruyolarmış yav?

alması zor olsa da uygulaması aslında çok da zor olmayan bir karardır, süreç içerisinde etkisini ilk cildinizde gösterir.

benim için mutfak masasında edilen muhabbetler, herkesin birbirinden daha kötü yaptığı ve mecburiyetten yenen salçalı makarnalar, birlikte başlanan diziler, ilk otostop ve çok daha fazlasıyla hatırlanacak dönemdir. eşyaları sağdan soldan toplanmış, hatta tekli koltuğu bir çöpün yanından taşınmış sefil ama rengarenk bir öğrenci evi ve bikaç iyi arkadaşla insana hayatının en güzel günlerini yaşatır.

"kız başına ne işin var? korkmuyor musun?"

bazen de eve dönüş yolunu bikaç sokak da olsa uzatma ile benzer nedenlerdir. sokaklar, caddeler veya son anda rotaya eklenen şehirler fark etmez, "yolu uzatılarak gidilen evlerde yalnızlık vardır".

biraz da şans faktörüne bağlıdır, çünkü niğde'den 10 dakika içerisinde araç bulmamı başka türlü açıklayamıyorum.

şehirdeki önemli noktaları bitirdikten sonra, zamanımın çoğunu ara sokaklarında yürüyerek geçirmeyi sevdiğim için bana uzak gelen bir yöntemdir.