üniversite hayatı
evimize 1 durak uzaklıkta bir üniversitede (bkz: istanbul üniversitesi) okuduğum için benim için hiç de sefalet olmayan bir hayattı. hıı bu sefalet hayatını yakından görmek için pek çok öğrenci evine ziyarette bulunmuşluğum vardı. mesela adam koltuğun arkasını donuyla temizlemek istemiş, adamın başka donu olmadığı için donsuz geziyordu. don da öyle yerde kirleri toplamış köşede duruyordu. “ne zaman yıkamayı düşünüyorsun?” diye sormuştum elemana, “yan odayı da temizleyeyim yıkarım” cevabını almıştım.
buzdolabında biri kirli kaşığıyla yoğurdu kaşıklamış ve yoğurdun içinde yemek parçaları bırakmıştı. diğer eleman da hiçbir şey olmamış gibi oturdu yoğurdu yedi.
küveti tıkayan spermleri açmaya çalışan eleman en ilginciydi. yeter fazla anlatmayayım.
üniversite hayatında çekilen en berbat anları bir marifetmiş gibi anlatanlara anlam veremiyorum. bunlara şahit olduktan sonra ailemin beni istanbul dışına göndermemekle ne kadar haklı olduklarını düşünüyorum. zira bu tiplerle bir dakika aynı evde duramazdım.
buzdolabında biri kirli kaşığıyla yoğurdu kaşıklamış ve yoğurdun içinde yemek parçaları bırakmıştı. diğer eleman da hiçbir şey olmamış gibi oturdu yoğurdu yedi.
küveti tıkayan spermleri açmaya çalışan eleman en ilginciydi. yeter fazla anlatmayayım.
üniversite hayatında çekilen en berbat anları bir marifetmiş gibi anlatanlara anlam veremiyorum. bunlara şahit olduktan sonra ailemin beni istanbul dışına göndermemekle ne kadar haklı olduklarını düşünüyorum. zira bu tiplerle bir dakika aynı evde duramazdım.
benim için mutfak masasında edilen muhabbetler, herkesin birbirinden daha kötü yaptığı ve mecburiyetten yenen salçalı makarnalar, birlikte başlanan diziler, ilk otostop ve çok daha fazlasıyla hatırlanacak dönemdir. eşyaları sağdan soldan toplanmış, hatta tekli koltuğu bir çöpün yanından taşınmış sefil ama rengarenk bir öğrenci evi ve bikaç iyi arkadaşla insana hayatının en güzel günlerini yaşatır.