gezgin sözlük dertleşecek insan veritabanı
23 yaşında bir erkeğim, 23 yıldır istanbul'da ailemle yaşıyorum. okan üniversitesi çocuk gelişimi mezunuyum. artık istanbul'da yaşamak istemiyorum ve uşak'a yerleşmeye karar verdim. bu hafta iş görüşmesine gittim bir rehabilitasyon merkeziyle anlaştım. bu sene yks'ye tekrar girmiştim uşak üniversitesi'nde uçak teknolojisi yazdım, hobi olarak okuyacağım ve öğretmen olabilmek için bu yıl kpss'ye hazırlanacağım.
planlarımı bu şekilde yaptım fakat sıkıntı annem. baştan söyliyim hanım evladı değilim. üniversite boyunca 9 ülke 70 üzeri şehir gezdim ancak annemi ayrı yaşama konusuna asla ikna edemedim. şehir değiştirmeyi asla ve asla. uşak meselesini açtığımdan beri ağlıyor. ama ne ağlamak öyle böyle değil, oluk gibi su akıtıyor. benden büyük 2 ablam var ve birini henüz 3 ay önce evlendirdik. evde babamla kalacakları için yalnızlık da onu çok üzüyor olmalı. ama gitmeme çok büyük tepki gösteriyor. gidersen cenazeme de gelme, bir evin bir oğlu ailesini bırakır gider mi diyor. ben onları çok seviyorum ancak artık aileyle yaşamak cidden çok zor geliyor. arkadaş, sigara, o bu şu onları rahatsız edecek şeyleri hep gizli yapmak zorundayım ve artık bu beni yoruyor. kendi ayaklarım üstünde durmak istiyorum. istanbul'u da hiç sevmiyorum. sözün gelimi onları kırmadan bu şehirden ayrılmak zorundayım. tekrar gelicemi, haftasonları burda olucamı vs yazları beraber olucamızı sürekli tekrar ediyorum ancak ikna edemiyorum.
buraya kadar okuyanların akıllarında bişey canlanırsa yardım please..
planlarımı bu şekilde yaptım fakat sıkıntı annem. baştan söyliyim hanım evladı değilim. üniversite boyunca 9 ülke 70 üzeri şehir gezdim ancak annemi ayrı yaşama konusuna asla ikna edemedim. şehir değiştirmeyi asla ve asla. uşak meselesini açtığımdan beri ağlıyor. ama ne ağlamak öyle böyle değil, oluk gibi su akıtıyor. benden büyük 2 ablam var ve birini henüz 3 ay önce evlendirdik. evde babamla kalacakları için yalnızlık da onu çok üzüyor olmalı. ama gitmeme çok büyük tepki gösteriyor. gidersen cenazeme de gelme, bir evin bir oğlu ailesini bırakır gider mi diyor. ben onları çok seviyorum ancak artık aileyle yaşamak cidden çok zor geliyor. arkadaş, sigara, o bu şu onları rahatsız edecek şeyleri hep gizli yapmak zorundayım ve artık bu beni yoruyor. kendi ayaklarım üstünde durmak istiyorum. istanbul'u da hiç sevmiyorum. sözün gelimi onları kırmadan bu şehirden ayrılmak zorundayım. tekrar gelicemi, haftasonları burda olucamı vs yazları beraber olucamızı sürekli tekrar ediyorum ancak ikna edemiyorum.
buraya kadar okuyanların akıllarında bişey canlanırsa yardım please..