uçakta yaşanmış olaylar

Çoğu havayolu şirketi bildiğimiz gibi düzen ve kurallar içinde işler ve saygı üslüp kesinlikle bozulmayan yerlerden biridir. 7 saatlik bir uçak seyahati gece uçuşu ve 2 saatlik rötarın ardından uçakta böyle herkes uyuyor klasik uyku problemim yine uyuyamadım müzik kitap bi şekilde vakit öldürmeye çalışıyorum Işık’lar kapalı hosteslerin olduğu bölüm perde ile kapatılmış lavabo perdenin arka tarafında lavaboya gitmek için perdeyi açtığımda 2 hostesin sigara içtiğini gördüm ee tabi onlarda beni gördü tam çöpe atıyordu ki dur atma yanarsak beraber yanarız bi dal verin be abim kaç saat oldu dememle bir dal da bana verip içmiştik e kokmadı mı kimse fark etmedi mi dediğinizi duyar gibiyim her duman alıp verişimizde hostes arkadaş spreyi dayıyordu en son çıkarken böyle sanki yutmuşum gibi bi his vardı zaten içimde hayatımın en güzel uçak yolculuğuydu diyebilirim

ilk yurtdışına çıkışımı deneyimlediğim tarihti. 23 haziran 2017.
Hava durumunda fırtına gösteriyordu Ukranya için. Çok umursamadım ama tedbirliydim de aynı zamanda. Lviv uçağı sıkıntısız havalandı. İlk yarım saat iyiydi fakat Lviv’e yaklaştıkça devasa bulut kümeleriyle karşılaşmaya başladık. Türbülansın bol olduğu bir yolculuktu. Fırtına heybetini fazlaca gösteriyordu. Havaalanına yaklaşınca uçak inişe hazırlandı ama camdan dışarı bakınca insanın uçak indiresi filan gelmiyordu açıkçası. Uçak inişe geçti geçmesine de inemedi, hatta az kalsın yere çakılacaktı. Yolcuların tümü korkuyla nefeslerini tutmuş sağsalim inmeyi bekliyordu, tıpkı benim yaptığım gibi. Tekrar yükselen uçak yarım saat havada dolandı. Fakat o sırada bilinçaltımın etkisiyle devasa bulutların ortasında bir şekil gördüm. İki küçük çocuk annesine sarılıyordu. O şekil ben, abim ve annemdi. Çocukluğumla ilgili zihnimde beliren bu özdeşim gözlerimin dolmasına sebep oldu. Aklımdan geçen tek düşünceyse “sanırım ölüyorum, yolun sonundayım” idi. İlk kez ölüm hissini o an yaşamıştım. Sonrasında zorlu bir uçuşa geçti uçak. Tekerlekler Lviv havaalanının zeminiyle tek parça halde buluşunca tüm yolcular coşkuyla alkışlamaya başlamıştı.

öyle ürkünç hikayelerim yok, sadece italya’ya uçarken yanımdaki iki koltukta boş olduğu için ayaklarımı uzatıp uyumuşluğum var.

istanbul-malatya uçuşu sırasında yanımda oturan minnoş teyzemin “malatya’ya mı gidiyon gızım?” sorusuyla uçak aktarmalı mıydı acaba diye kendimi sorguladığım olay. hiç durmadan gidebilmiştik oysa.

haftasonu gezmesi için antalya'ya gidecekken ve uçağa yolcuların tamamı alınmışken uçak'ın abartısız tam 2 saat rötar yapması, panik atak geçirenler, uçağı terkedenler, sinir krizi geçirenler vs. ve bu esnada yanımdaki arkadaşımın kafa dengi olmasından ötürü bizim bu 2 saat boyunca çok eğlenmemiz. sürekli espri yaparak moralimizi yüksek tuttuk.
sunexpress ile seyahat ettik bu arada.

bali adası dönüşü wmirates hostesleri acil çıkış koltuğumuzun önündeki boşluğa kati suretle yatmamıza izin vermemişlerdi. uçağa binene kadar onun hayaliyle yanıp tutuşuyordum, 4 defa denedim hep ikaz edildim. yine olsa yine denerim.

İstanbul adana uçuşunda bir ebeveyn, çocuğunu iniş boyunca koridora orturtmuştu. Sözkonusu adana ise, bunlar normal şeyler gençler.

uçaktaki ilk wc deneyimimde sifona basınca o çıkan yüksek basınçlı boşalma sesine bir anda hınınınn diyerek irkilip, uçağı yardık valla diye korkarak, sanırım düşecez, son anım böyle olmayaydı iyiydim demiştim. :)

Gecen sene sömestır tatilinde dalamandan istanbula uçarken, malum kışın ortasi hava yagmurlu şimşek felan cakıyor ucagin kalkmasindan 15 20 dk sonra yavas yavas tirbulanslara girmeye baslasi ucak aradan 2 dk sonra ucak bir tirbulansa girdi birden asagi duser gibi oldu basin yapti herkesin kulaklari pert arkaya bir baktim 1 kisi bayılmış 1 kişi kusmuş onde ağlayan cocuklar şahadet getirenler. en son ucak indiginde herkes sevincten birbirine sarildi tabii pilotu alkislamamizi unutmamak lazim :)

Sahra çölü üzerinde uçarken arkamdan gelen telefon sesi ve alo sesi ile irkildim. dönüp baktığımda eleman bildiğin telefonda muhabbeti sardirmis.yandaki arkadaş öleceğiz diye besmele çekmeye başladı. adama kardeş öleceğiz babında bir şeyler söyledik allah isterse nasıl olsa öleceğiz istemezse ölmeyiz zaten sözleri beni benden aldı. ölmedik fizana gittim geldim aynı uçakla .

inişte telefonu çalan bir abi telefonu açıp "la kapat uçak iniyor dedi" bir daha çaldı "la kapat kardeşim" dedi ve bana dönüp ne anlayışsız insanlar var dedi. helal olsun. sendeki game of thrones kimsede yok