uçakta yaşanmış olaylar
ilk yurtdışına çıkışımı deneyimlediğim tarihti. 23 haziran 2017.
Hava durumunda fırtına gösteriyordu Ukranya için. Çok umursamadım ama tedbirliydim de aynı zamanda. Lviv uçağı sıkıntısız havalandı. İlk yarım saat iyiydi fakat Lviv’e yaklaştıkça devasa bulut kümeleriyle karşılaşmaya başladık. Türbülansın bol olduğu bir yolculuktu. Fırtına heybetini fazlaca gösteriyordu. Havaalanına yaklaşınca uçak inişe hazırlandı ama camdan dışarı bakınca insanın uçak indiresi filan gelmiyordu açıkçası. Uçak inişe geçti geçmesine de inemedi, hatta az kalsın yere çakılacaktı. Yolcuların tümü korkuyla nefeslerini tutmuş sağsalim inmeyi bekliyordu, tıpkı benim yaptığım gibi. Tekrar yükselen uçak yarım saat havada dolandı. Fakat o sırada bilinçaltımın etkisiyle devasa bulutların ortasında bir şekil gördüm. İki küçük çocuk annesine sarılıyordu. O şekil ben, abim ve annemdi. Çocukluğumla ilgili zihnimde beliren bu özdeşim gözlerimin dolmasına sebep oldu. Aklımdan geçen tek düşünceyse “sanırım ölüyorum, yolun sonundayım” idi. İlk kez ölüm hissini o an yaşamıştım. Sonrasında zorlu bir uçuşa geçti uçak. Tekerlekler Lviv havaalanının zeminiyle tek parça halde buluşunca tüm yolcular coşkuyla alkışlamaya başlamıştı.
Hava durumunda fırtına gösteriyordu Ukranya için. Çok umursamadım ama tedbirliydim de aynı zamanda. Lviv uçağı sıkıntısız havalandı. İlk yarım saat iyiydi fakat Lviv’e yaklaştıkça devasa bulut kümeleriyle karşılaşmaya başladık. Türbülansın bol olduğu bir yolculuktu. Fırtına heybetini fazlaca gösteriyordu. Havaalanına yaklaşınca uçak inişe hazırlandı ama camdan dışarı bakınca insanın uçak indiresi filan gelmiyordu açıkçası. Uçak inişe geçti geçmesine de inemedi, hatta az kalsın yere çakılacaktı. Yolcuların tümü korkuyla nefeslerini tutmuş sağsalim inmeyi bekliyordu, tıpkı benim yaptığım gibi. Tekrar yükselen uçak yarım saat havada dolandı. Fakat o sırada bilinçaltımın etkisiyle devasa bulutların ortasında bir şekil gördüm. İki küçük çocuk annesine sarılıyordu. O şekil ben, abim ve annemdi. Çocukluğumla ilgili zihnimde beliren bu özdeşim gözlerimin dolmasına sebep oldu. Aklımdan geçen tek düşünceyse “sanırım ölüyorum, yolun sonundayım” idi. İlk kez ölüm hissini o an yaşamıştım. Sonrasında zorlu bir uçuşa geçti uçak. Tekerlekler Lviv havaalanının zeminiyle tek parça halde buluşunca tüm yolcular coşkuyla alkışlamaya başlamıştı.