gezgin olarak hissedilen ilk anlar

12 gün önce rusya/soçi'de 7 kilometrelik sahil yolunda tek başıma yürürken rüzgarın yüzüme huzuru bıraktığı an...


ne telefonum çaldı, ne sorumluluklarımı hatırladım, ne de türkiye'yi düşündüm...

sadece özgürce dolaştım.

7-8 yaşlarında kuzenimle ilerideki arsada at varmış diye ona bakmaya gittiğim zaman..annemlerin kayıp ilanı vermelerine az kala eve gelmiştik

müze yerine sokak görmek istediğimi fark ettiğim andır.

Brezilya'da couchsurfing kullandığım ilk gece

Adını bilmediğim yabancı bir şehirde gece yarısı yere serdiğim plaj havlusunda sırt çantama sarılacak şekilde dönüp yattığım ve bundan inanılmaz keyif aldığımı farkettiğim zaman.

yolda tanıştığımız iki kampçıya biber gazı hediye ettiğim an. ve çocuklar ilk defa istanbuldan uzaklaşıp kabak koyuna gelmişlerdi. vay be.

ilkokula başladığım sene yaya olarak yaptığım sahilden bakırköy-sirkeci-bakırköy gezisini başarıyla tamamlamam ve birkaç sene sonra bunu idrak etmem. bence bu andır.

hakim bir tepe noktasından çadırının kapısında oturup gece vakti 5 6 km uzağında ki otobandan geçen arabaların ışığını izlerken.

bir yerlere gittiğimde ya da yoldayken değil daha çok yerleşikken surekli hissettiğim bir şey

Gezinden dönünce ne yapacağını planmadığın an başlayan his