gezgin olarak hissedilen ilk anlar

/ 3
Otostop çekerken kimse durmayınca gezginim lan ben diyerek 25 kilometre yürürken farkına vardım.
sırt çantasıyla metrobüse bindiğimde herkesin bana baktığı o an
Annemden uzak geçirdiğim ilk akşamın, egenin adını dahi bilmediğim bir koyunda çadırda yatarken hissettiğim andır.
çantanı yüklenip evden çıktıktan sonra arkandan kapıyı çektiğin andır. nedense her yola çıktığımda belki de en heyecanlı an kapıyı kapattığım an oluyor. ilk hissettiğim an bu an mıdır bilmiyorum, ama uzun zamandır çantamı yüklenip kapıyı her kapatışımda bunu hissederim.
memleket muhabbeti açıldığında karşımdakinin memleketi hakkında gezilip görülebilcek yerlerden yemeklerine kadar sayabildiğim vakit kendime gezgin diyebilmiştim.
sırf daha poser oldukları için benden daha az gezenlerin kendilerini "gezgin" veya "traveler" diye adlandırdıklarını ve çevredekiler tarafından da böyle kabul edildiklerini fark ettiğim an. o zamana kadar kendime hiç gezgin dememiştim.
Hiç bilmediğim bi şehre gidip kafama göre gezdiğim ilk an. Yol iz bilmeden canın nasıl istiyosa öyle gezip dolaşıyosun ya, heh işte tam o an.
6 gündür duş almadığımı farkettiğim ama üzerimdeki kirin geride bıraktıgım yerlere ait oldugunu hissedince bir ömür boyu duş almama kararını iyiden iyiye düşündüğüm o an
200tl gibi bir miktarla 13 günde 13 şehri gezdiğim kamp maceramın ardından köyüme attığım ilk adımdır.
kesinlikle çantamı sırtıma alıp o ilk adımı attığım ve o telefondan playlistimi başlattığım o an. müthiş bir heyecan!
/ 3