gezgin itiraf

Hepsini okudum.cok sey anlatmak isteyipte,hic bisey anlatmamissin.
Tavsiye:her zaman gecmiste yasama.birak gecmis,gecmiste daha guzel.orda kalsin.

Sevdiğiniz kişiyle ayrıldığınızda daha önce birlikte gezdiğiniz yerlere onsuz yeniden gitmek boktan bir his yaşatıyor.

hiç kimseye güvenemiyorum. sürekli paronaya halindeyim. zaman zaman şizofreni olduğumu düşünüyorum. buraya yazabileceğim bir dünya itirafım varken ya ben olduğum anlaşılırsa paronasıyla yazmıyorum.

içimden eyvallah demekten ciğerim soldu. sinirimi, öfkemi, tepkimi gösterememekten sıkıldım ama gösteremiyorum genel yapı olarak. bende bir sınır var, çook yukarılarda o sınır. o sınır yakında aşılacak ve ben de eyvallah yerine sktir git diyeceğim insanlara bağıra bağıra diye korkuyorum. ama olacak bu, bunu da biliyorum. bi anlayın da insan olun dicem diyemiyorum

önce bol beğenilen entryleri okuyup diğerlerine üşenmezsem bakıyorum, özür dilerim...

Belki de en etkilendiğim nesir budur.

Birbirini tamamlamak üzere varolanlar
Birbirini tamamlamıyor.
Kendime dökülüyorum
İçime...

ilk önce çalış oku denilmesine çok pis kılım belirteyim.sonra şu kendini bir halt sanan gerzek ağızlıların bir halt olmamasına rağmen kendini iskandinav tanrısı sanmasını da sevmiyorum. okul çok kolay ya diyip bir 7/24 çalışanlar sizinde allah belanızı versin. birgün sende yaparsın diyen dayılar sizinde. o gün hangi gün acaba?

okuduğum okuldan nefret ediyorum içinden birini sevdiğim için daha da kusasım geliyor . paralı eğitimden nefret ediyorum parasızlıktan daha da nefret ediyorum. okula para gitmiyor ki vari cümlelerini söyleyenlere sövüyor sövdüğümü söyleyemiyorum. hiçbir zaman eşit olamayacağımızdan olsa gerek kendimden çok yükseklere asla bakmaya kalkamıyorum. eşitliğin paraya dayanmasından da nefret ediyorum. zekasını kullanan herkes zengin olur gibi söylemlerden de bıtkınlık geldi özellikle tam da burada bu ülkede. asgari yaşam koşullarında bir kişinin tek başına yaşayamamasından da nefret ediyorum.
sokakta şurada burada herhangi bir milletin ırkçılığını yapanlarında suratına kusmak istiyorum.
dayatma dinden kurallardan da haz almıyor ayrıca bu kuralları benimseyenlerinde üstüne kusasım geliyor.
arada bir gece 3 4 te kurulan kamptan çıkıp caddeye inme imkanım varsa deli gibi nefret ediyorum diye bağıran benim.

Hepimizde olduğu gibi bende o endişeleri yaşıyorum, ya boş boş yaşayıp gidersem? Para statü yada beklentiler için hayallerimizi göz ardı ediyoruz. Hani deliler gibi gezecektik nerde sırt çantamız nerde dolu pasaportumuz?

ben bugün mezun oldum arkadaşlar. an itibariyle aldığım son derslerin de notları girildi. yazarken hala inanamıyorum. sokaklara çıkıp sonunda oldu lan diye bağırasım var. dile kolay, beş yılımı verdim bu okula. çok ağladım, çok sabahladım. belki onlarca kez yapamıyorum ben bırakıcam dedim ama sonunda başardım. ama benimle bu coşkuyu paylaşacak kimsem yok şu an yanımda. olsun.

az önce kanyon avm'nin karşısında park halinde duran bir servis minibüsünün ön camına yaklaşarak; "günaydın" dedim. ön koltukta oturan kadın bir anda yerinden sıçradı. 

dedim ki; " korkmayın hanımefendi lütfen, bu servis xxx servisi mi?" 

kadın: "ha,he hu, yok yok değil. " 

insanlar birbirine bu kadar uzak işte. bir günaydın diyemeyecek, duyunca da korkacak kadar.