#tüm birtakimacilar entry'leri

Ben çok üzgünüm böyle şeyler gördüğüm için. Ülkenin durumu içler acısı. Kimden kime gelirse gelsin şiddet kabul edilmemeli. Fakat unutmamalıyız o öğretmeni şiddet yanlısı yapan da toplumdur, öğretmenini zıvanadan çıkaran çocuk da toplumun eseri.
Biz öğretmenimizin yanından saygıyla geçerken, biz öğretmenleri koridorda ezip geçen öğrencilerimiz mevcut malesef. Mümkünse teneffüste koridora çıkmamaya çalışıyorum.
Şiddet içine işliyor insanların. Tv de ki diziler, gösterilen haberler. Elimden geleni yapıyorum. Ne kadar sinirlensem de yüksek sesle bile konuşmamaya özen gösteriyorum çocuklarımla. Duyguları zedelenmesin istiyorum. Sonra akşam eve gelip televizyonu açınca o dizileri görüyorum. Bütün çabalar boşa gitmiyor elbet ama yarısı çöpe gidiyor o kesin.
Mesela bu akşam diriliş ertuğrul isimli dizi de 5 yaşında çocuğunun eline kanlı hançer tutuşturan ertuğrul u izlemesin benim ülkemin çocukları. Kin nefret içeren hiç bir şey izlemesin. Bizler de izlemeyelim.

İsminin iyi mi kötü mü olduğunu anlayamadığım aslında gelecek vaad eden ama büyük ihtimalle kıymeti bilinmeyip kaybolacak oluşum.

Ucuzdur, yiyecekler paralıdır, rötarlıdır, bazen valiz kaybeder ama uçaktır işte. Thy ile uçakları aynıdır. Bizim için ucuz olması önemli.

Söylemekle kalmadım anamı babamı aldım urfa'da couchrail yaptırdım. Babam 67 yaşında ve bizim ruhumuzu yaşıyor. Grupta takıldıkça adamın gezesi arttı. Gençlik farklı azizim diyor bir de anlatırken ama sizleri anlatışını dinlemeniz lazım o övgü bir harika.

O kadar çok anım var ki hangisi ilk onu bilemiyorum. Mesela ananem hayattaydı kaç yaşındayım bilmiyorum. Küçük esatta otururduk, ananem beni kocatepe camisine götürürdü ve gözlerime uçsuz bucaksız gelen avlusunda koşardım. Çeşmesinden sarkan demir zincire asılı bakır bardakları vardı hiç unutamıyorum onları. Sonra dut ağacının olduğu bir park hatırlıyorum keşke gene gidebilsem oraya. Küçükken kendimi haber spikeri sanardım, okula gittiğimi sanardım, öcüler var sanardım. Sabahları annem işe giderken tv de zeki müreni dinlemeye bayılırdım. Efendim bunlar nostaljik anılarım. Çok manyak anılarım da yok değil. Bir gün balonumu patlattım sonra ananeme kuzenim patlattı dedim ananem ona öyle çok kızdı ki kız hırsını alamadı benim saçımı yoldu hala ordan saç çıkmıyor. Sonra o patlattığım balonla oynarken sen onu burnuna tep başka bir kuzenimin de düğünü var nu sırada adam damatlıkla beni acile yetiştirmişti. Başka zaman yine yazacağım

İnterrail Türkiye grubunun kurucusu olan minnoş çocuk, aşk hayatı biraz karışık biz grupça zorlanıyoruz bu konuda, kendisini henüz canlı görmedim ama olsun, ama özeti şu o bizden biri. Zaten onu en çok bu yüzden seviyoruz.

Bu entry'i yazdıktan tam 3 gün sonra kalkan'da kocamla gezerken kafası hello kitty gibi gazlı bezle gezen bir çocuk gördüm aha dedim bestami bu. Kafasına direk düşmüş bu arada. Ay tanışayım fotoğrafta çektiririm diyip gittim yanına, sanki ilk kez görmüyoruz birbirimizi merhaba dedim sarıldım çocuğa. Bir anda kalabalık oldu oturduk hep birlikte sohbet ettik uzun uzun konuştuk. Fotoğraf çekilelim diyemedim bile çünkü adam o kadar doğal o kadar içten ki tam bir halk çocuğu. Ayrıca aşk hayatı da karışık falan değilmiş. Parti kursun oy verelim o derece yani. Kısacası iyi ki tanıştık, arkadaş olduk. O akşamki herkesle iyi ki tanıştık. Hepiniz çok hoşsunuz.

Ne diyeceğimi bilemediğim zaten ne söylesem kelimelerin kifayetsiz kalacağı manyakça olay

Bir hayvan beslemek
Dünyanın eşsiz güzelliklerini görmek
Yıldızların altında şarap içmek
Hayat güzel be 👍🏾

Fotoğraflarına hayranlıkla baktığım ama bir türlü gidemediğim... ahh ah

Uzaktan görüp görüp hallendiğim deri çeketli cool abiler.
Defalarca denk gelip yolda takip etmişliğim var