sözlük yazarlarının ilk anıları

Benim hatırladığım ilk şey kafamı sehpanın kenarına vurmam. Ne salakmışım lan.
O kadar çok anım var ki hangisi ilk onu bilemiyorum. Mesela ananem hayattaydı kaç yaşındayım bilmiyorum. Küçük esatta otururduk, ananem beni kocatepe camisine götürürdü ve gözlerime uçsuz bucaksız gelen avlusunda koşardım. Çeşmesinden sarkan demir zincire asılı bakır bardakları vardı hiç unutamıyorum onları. Sonra dut ağacının olduğu bir park hatırlıyorum keşke gene gidebilsem oraya. Küçükken kendimi haber spikeri sanardım, okula gittiğimi sanardım, öcüler var sanardım. Sabahları annem işe giderken tv de zeki müreni dinlemeye bayılırdım. Efendim bunlar nostaljik anılarım. Çok manyak anılarım da yok değil. Bir gün balonumu patlattım sonra ananeme kuzenim patlattı dedim ananem ona öyle çok kızdı ki kız hırsını alamadı benim saçımı yoldu hala ordan saç çıkmıyor. Sonra o patlattığım balonla oynarken sen onu burnuna tep başka bir kuzenimin de düğünü var nu sırada adam damatlıkla beni acile yetiştirmişti. Başka zaman yine yazacağım
tren istasyonuna karşı oturduğumuz evde gecenin bi yarısı annemin fare görmesiyle bağırıp hepimizi uykudan uyandırması. merak edenler için devamı; fare aranmış ve bulunamamıştır.
Menekşenin plaj olduğu zamanları bilmek.
Leblebi tozu ile boğulma çalışmaları.
Okula giderken beslenme çantamq kuru incir almak.
Hayvan sevgimin ileri boyutu sebebi ile mütemadiyen ısırılmak
Müzeyyen senar gerçeği.
Hayatımda hatırladiğım ilk anım; annem işten geldiğinde yokuştan ona doğru koşarken yerlere yuvarlanmam ve dizlerimin param parça olması . Ona rağmen anneme kocaman sarılmam. Gençler anneciğinizin kıymetini bilin.
5-6 yaşlarında fabrika lojmanında otururken arkadaşımla doktorculuk oynardık. tabi bu sıra da birbirimizin pantolonunu sıyırıp muayene ederdik. o gün yer de de okullarda yapılan aşı iğnesi gözüme ilişiverdi. o zaman ki akılla bir an içine su doldurup aşı yapsam ne olur deyip yapacakken nedense vazgeçmiştim. hey gidi çocukluk günleri heyy.
ilkokul 1 ya da 2. Sınıfta iken hoca tahtaya kitap okumaya çıkarırdı öğrencileri, kızın biri çıktı tahtaya kitap okumaya başladı. Biz de o ara rotring kalemlerin içini çıkarıp borusunu namlu olarak kullanmayı yeni öğrenmişiz ve birisini vurmak için heyecanlanıyoruz.

Velhasılı kelam kız bizim için güzel bir hedefti, arkadaşa dedim ben bunun kafasından vurururum kağıt mermiyi ağzımda bolca ıslatıp rotringe yerleştirdim. Arkadaş dedi sıkmasak mı acaba? Yok olum dedim hayatımızı yaşayalım bu heyecanı başka ne zaman bulacağız. neyse nişan aldım ve sıktım, sen o ıslak kağıt git kızın tam alnının ortasına yapış, aha dedim hoca kafamıza tahta silgi fırlatacak ya da kafamızı tahtaya vuracak. Neyse kız bize bir bakış attı sonra kitap okumaya devam etti. O an kızın o asaletine vurulmuştum herkes bizi şikayet ederken bu kız hiçbir şey yapmamıştı.
Benim hatırladığım en eski olay sürekli bir tekerrür içerisinde ilerledi. 0-6 yaş arası boyunca oyun oynamaya diye çıkar dayak yer dönerdim. Sonra büyüdük de o çocukları bi daha bulamadım..!
Sene 1998. Babamın verdiği o zamanın 1 lirası ile abimle beraber bir bakkala girip bir poşet dolusu çikolata almak
pokemon başlarken çalan introsunun zamanında, yatakta zıplayarak eşlik etmem.
tek bacağımın foseptik çukuruna batması sonuçu attığım çığlık ile sünnet günü çükülokkomun dikildiği an arasında gidip geliyorum. bunlardan biri ilk anım ama hangisi bilmiyorum.