Sanırım paralı olmasının neden faydalı olduğunu görmemi sağlayan olay.
olay geçen hafta meydana geldi.
yer; marmaray anadolu yakası-süreyya plajı durağı.
trenin en ucunda ayakta dikeliyorum. tren süreyya plajına geldi ve kapılarını açtı. tam bu sırada trenin öbür ucundan gelen bir çığlık, imdat sesi gelmeye başladı. kulaklıkla son ses müzik dinliyordum, ona rağmen duydum, yani bayağı bir şiddetliydi. kulaklığımı çıkarıp öne doğru yanaşmaya başladım. herkes normal hayatında. kimse sesi duymuyor sanki. herkes sağır olmuş bir anda!
sese doğru yanaşamıyordum daha fazla, çünkü insanlar öyle bir konuşlanmışlar ki... öyle bir izliyorlar ki... ne güzel vallahi. bir tokat görebildim.(inşallah yanılgıya düşmüşümdür) adam, kadına öyle bir vuruyordu ki... sanki boks izliyorlardı aptal orospu çocukları!
bir erkek bağırıyordu, fotoğraf çekme, çekmeee bak çekersen böyle olur diyordu. maalesef, sadece sesleri duyabiliyordum önümdeki orospu çocukları yüzünden. güvenlik görevlileri akın etmişti. tüm insanlarımız trenin içinde olayı izliyordu. hatta makinist bir ara kapıları kapattı ki insanlar dışarı çıkmasın. çok garip, çok. yaklaşık 4 dakika trenin içinden dışarıyı izledik. kadının bağrışları, çığlıkları... herkes sanki zevk alıyordu. birisi; "hadi gidelim, kaptan işimiz gücümüz var "diye bağırdı. orospu çocuğu seni. senin işini de sikeyim gücünü de. it oğlu it.
olaya bakmak için oturan kişilerden ayağa kalkanlar olmuştu. ayaktaki bazı fırsatçılar hemen kalkan kişinin yerine oturmuştu. ve bunu gören diğer tüm oturanlar ayağa kalkmaya korkuyordu. sonuçta oturmak için boş alan çok zor bulunuyor(!) onlar da ayrı bir orospu çocuğu.
böyle bir olayı ellerim titreye titreye yazdım. bu gördüklerim en hakiki orospu çocukları. başka da bir şey demiyorum.
yer; marmaray anadolu yakası-süreyya plajı durağı.
trenin en ucunda ayakta dikeliyorum. tren süreyya plajına geldi ve kapılarını açtı. tam bu sırada trenin öbür ucundan gelen bir çığlık, imdat sesi gelmeye başladı. kulaklıkla son ses müzik dinliyordum, ona rağmen duydum, yani bayağı bir şiddetliydi. kulaklığımı çıkarıp öne doğru yanaşmaya başladım. herkes normal hayatında. kimse sesi duymuyor sanki. herkes sağır olmuş bir anda!
sese doğru yanaşamıyordum daha fazla, çünkü insanlar öyle bir konuşlanmışlar ki... öyle bir izliyorlar ki... ne güzel vallahi. bir tokat görebildim.(inşallah yanılgıya düşmüşümdür) adam, kadına öyle bir vuruyordu ki... sanki boks izliyorlardı aptal orospu çocukları!
bir erkek bağırıyordu, fotoğraf çekme, çekmeee bak çekersen böyle olur diyordu. maalesef, sadece sesleri duyabiliyordum önümdeki orospu çocukları yüzünden. güvenlik görevlileri akın etmişti. tüm insanlarımız trenin içinde olayı izliyordu. hatta makinist bir ara kapıları kapattı ki insanlar dışarı çıkmasın. çok garip, çok. yaklaşık 4 dakika trenin içinden dışarıyı izledik. kadının bağrışları, çığlıkları... herkes sanki zevk alıyordu. birisi; "hadi gidelim, kaptan işimiz gücümüz var "diye bağırdı. orospu çocuğu seni. senin işini de sikeyim gücünü de. it oğlu it.
olaya bakmak için oturan kişilerden ayağa kalkanlar olmuştu. ayaktaki bazı fırsatçılar hemen kalkan kişinin yerine oturmuştu. ve bunu gören diğer tüm oturanlar ayağa kalkmaya korkuyordu. sonuçta oturmak için boş alan çok zor bulunuyor(!) onlar da ayrı bir orospu çocuğu.
böyle bir olayı ellerim titreye titreye yazdım. bu gördüklerim en hakiki orospu çocukları. başka da bir şey demiyorum.
özellikle de sabahın ilk ışıklarında yapıldığında ruhunun arşa kadar uzanmasına vesile olan eylem.
geliniz anlatayım.
şimdi öyle bir yere gittiniz ki, etrafınızda kimsecikler yok; tabii kuşları, börtü böcekleri, solucanları ve sahilde yaşayan diğer doğa canlılarını saymazsak.
adım adım gidelim;
sabahın ilk ışıklarında güneşin teninize temasıyla uyandınız.
güneşin; "kalk hadi, koş, zıpla! " çağrısını duydunuz.
uyandıktan 1 dakika içinde denize baktınız ve deniz tamamiyle hareketlenmek için sizi bekliyor.(denizi gören bir yerde uyumanız gerekiyor.)
öncelikle üzerinizde olan pijamalarla denize yürümeye başladınız.
ardından bu yürümeniz, size yetmedi ve adımınızı sıklaştırdınız.
adım sıklaştırmak da size yetmedi ve koşmaya başladınız!
vücudunuzun ilk temas hali ayaklarınızı, ayak parmaklarınızı hafiften gıdıklamayla oldum o gıdıklama içinizi aldı ve bir an olsun durakladınız.
duraklamadan sonra, direkt olarak kendinizi denizin kucağına bıraktınız.
o gelen ilk soğukluk, denizin vücudunuza nüfuzunun başladığının işaretçisi.
bu size yetmedi, denizi tamamen hissetmek istediniz. tişörtünüzü çıkarıp kenara fırlattınız.
bu da size yetmedi. pijamanızı çıkardınız.
evet, bu da yetmedi. iç çamaşırlarınızı çıkardınız ve o an bu dünyada olmadığınızı düşündürecek o hissi birden doruklarda yaşamaya başladınız; özgürlük.
denizle tamamiyle içsel, tamamiyle doğal hissettiğinizde anlayacaksınız; ne kadar boktan yaşadığınızı.
biraz süre kaldıktan sonra etrafa koşmaya başladınız. evet, o his bunları yapacak kadar enerji de veriyor.
sonra çadırınızda uykunuza kaldığınız yerden devam edebilirsiniz.
bu mu yani?" demeyin.
deneyin, görün.
geliniz anlatayım.
şimdi öyle bir yere gittiniz ki, etrafınızda kimsecikler yok; tabii kuşları, börtü böcekleri, solucanları ve sahilde yaşayan diğer doğa canlılarını saymazsak.
adım adım gidelim;
sabahın ilk ışıklarında güneşin teninize temasıyla uyandınız.
güneşin; "kalk hadi, koş, zıpla! " çağrısını duydunuz.
uyandıktan 1 dakika içinde denize baktınız ve deniz tamamiyle hareketlenmek için sizi bekliyor.(denizi gören bir yerde uyumanız gerekiyor.)
öncelikle üzerinizde olan pijamalarla denize yürümeye başladınız.
ardından bu yürümeniz, size yetmedi ve adımınızı sıklaştırdınız.
adım sıklaştırmak da size yetmedi ve koşmaya başladınız!
vücudunuzun ilk temas hali ayaklarınızı, ayak parmaklarınızı hafiften gıdıklamayla oldum o gıdıklama içinizi aldı ve bir an olsun durakladınız.
duraklamadan sonra, direkt olarak kendinizi denizin kucağına bıraktınız.
o gelen ilk soğukluk, denizin vücudunuza nüfuzunun başladığının işaretçisi.
bu size yetmedi, denizi tamamen hissetmek istediniz. tişörtünüzü çıkarıp kenara fırlattınız.
bu da size yetmedi. pijamanızı çıkardınız.
evet, bu da yetmedi. iç çamaşırlarınızı çıkardınız ve o an bu dünyada olmadığınızı düşündürecek o hissi birden doruklarda yaşamaya başladınız; özgürlük.
denizle tamamiyle içsel, tamamiyle doğal hissettiğinizde anlayacaksınız; ne kadar boktan yaşadığınızı.
biraz süre kaldıktan sonra etrafa koşmaya başladınız. evet, o his bunları yapacak kadar enerji de veriyor.
sonra çadırınızda uykunuza kaldığınız yerden devam edebilirsiniz.
bu mu yani?" demeyin.
deneyin, görün.
hastaneye anneyle değil de tek gidildiği an.
Barabar
Caner Malkoç : Klarnet, Saxofon, Flüt
Cihan Tanrıverdi : Elektro Gitar
Fırat İkisivri : Akustik Gitar, Elektro Gitar
Özgür Taş : Davul
Serkan Keskin : Bas Gitar
Serkan Polat : Djembe, Congas
Sibel Altan : Shaker
Taner Ölmez : Vokal
Barabar - Lingo lingo şişeler
Caner Malkoç : Klarnet, Saxofon, Flüt
Cihan Tanrıverdi : Elektro Gitar
Fırat İkisivri : Akustik Gitar, Elektro Gitar
Özgür Taş : Davul
Serkan Keskin : Bas Gitar
Serkan Polat : Djembe, Congas
Sibel Altan : Shaker
Taner Ölmez : Vokal
Barabar - Lingo lingo şişeler
Bayramdan sonraya denk geldiği için gidemiyorum. Şöyle 1 hafta sonrasında olsaydı harika olacaktı. Çok üzgünüm gerçekten harika bir festival kaçıyor. 2018 de düzenlenende Dj yok diye yakınmıştım ve sesimi duymuşlardı. Bu sene Dj dolu ama ben yokum.
havaalanında beklenir ama sevdiğin birini morgdan çıkarıp tabuta koymuşsan ve de memlekete gitmesi için havaalanına götürüyorsan çok zor meseledir. önde otururken arkada canının bir yarısı öylece duruyor tabutta. birde tabut 'kargoya' veriliyor. çok tuhaf bir gezegen burası
20 haziran 1978 londra doğumlu kariyeri oldukça parlak bir futbol adamıdır.
Günümüzde chelsea fc‘nin teknik direktörüdür.
Günümüzde chelsea fc‘nin teknik direktörüdür.
1948 yılında kurulmuş, profesyonel futbol kulübüdür.
Limoncello - italya
palinka - italya
uzo - yunanistan
palinka - italya
uzo - yunanistan
