Zorludur geceler. İnsanı zihninde bir girdaba sürükler. Derine girdikçe daha da derine batarsın. Çıkmak istedikçe oradan oraya yalpalarsın. Yüreğin çepeçevre bir kedere sarınır farkına bile varmazsın. Sürüklendiğin şey ruhunun yokoluşudur. İşin sonunda vardığın yer hiçliğin kendisi olur.