unutulmayan üşüme anları

/ 5
Birkaç yıl önce kışın arkadaş dedi ki dayımın Silivri'de yazlığı var hafta sonu oraya gidelim takılırız, Ps oynarız. Tamam dedik gittik 5 kişi. Yazlık dediği daha tam bitmemiş neredeyse yarısı inşaat halinde ev ama deniz kenarında konumu mükemmel. Giderken yanına evindeki televizyonu almasına kıllanmıştım ama bir şey de demedim. Biz kurulduk oturduk biri dedi ki kombiyi çalıştıralım anca ısınır ev. Adam diyor ki ne kombisi!? Ben o an o gecenin bitmeyeceğini anladım ama elden de bir şey gelmiyor! Biz buna sağlam sövdük, ne halt etmeye bizi kışın ortasında getirdin buraya diye falan ama işte çok geçti. Evin içi o kadar soğuktu ki dışarı çıktım ateş yakıp dışarıda oturalım bari diye, ateşi yakmadan sokak daha sıcak gibiydi (bu arada yerlerde halı falan da yok düz betona basıyoruz) Moraller bozuk yedik içtik, fifa falan derken sıra geldi yatmaya ama bilin bakalım ne yok? Yorgan ve battaniye adı verilen eşyalar bu eve hiç uğramamış, evin böyle ürünler olduğundan haberi bile yok çünkü orası yazlık adı üstünde. Ben en son montla uyurken gecenin bir yarısı arkadaşımın titreme sesine uyandım ıtıtıtıtı diye, bir şekilde sabah oldu ama o gece ben dersimi aldım.
2 haziran 2020 günü Litvanyanin nida adası dan son vapuru kaçırmışiz 3 kişi dışarıda yattık saat 3 e kadar herşey normaldi. Sabah 3 te hava birden soğudu. Zaten yeterince kuzeydeyiz. Unutulmaz yaşanır
2015 kışında esenler otogarında beklediğim 1 saattir. bana bir ömür gibi gelmiştir. amcaoğlu gelip alacakta hesapta. eve nasıl gittiğimi hatırlamıyorum dahi.
/ 5