kaçıp gitme isteği

Zihnin hazmı konuşma ile oluyor. Biz düşüncelerimizi başkalarının dikkatinde, başkalarının kayıtsızlığında veya hiddetinde, hatta zulmünde yaşarız. İnsan düşüncesi ise zaman ve mekanın yaratıcısıdır. Bu da insanın insana muhtaçlığını kaçınılmaz hale getiriyor. Bu sebeptendir ki konuşacak biri olmadığında, kaçıp gitme isteği artarken aidiyet hissi azalıyor.
Nihayetinde insanın tüm kaçışları hep bir insan aramaya çıkıyor.

İçimde dizginleyemediğim sürekliliği olan his. Amazon ormanlarına, çöllere, uzay boşluğuna fark etmez hepsine gidesim var. Yerimde durmak boğuyor çoğu zaman.

şu sıralar en ufak patlamada uygulamaya çalıştığım bir istektir. her şeyden ve herkesten uzaklaşma isteği de denilebilir. en azından bilinen yerlerden, o an tanınan insanlardan... farklı yerlere, farklı insanlara doğru gitme isteğidir. öyle kolayca bastırılabilecek bir istek de değildir, dikkatli olmak gerekir.