gezgin olarak hissedilen ilk anlar

ebemin şaplak attığı an

sogutlucesme metrobus son duragi. ozgursundur iste.

Dünyanın bir ucunda, ne yani siz şimdi akşam nerede kalacağınızı bilmiyor musunuz? sorusuna muhatap olunan andır.

hayatımda bilmem kaçıncı kez uçağa bindiğim, asla uzun süre aynı yerde duramadığımı farkettiğim, hayatımı gezme üzerine kurmaya başladığımı ve yeri geldiğinde sırf gezme uğruna sırt çantamla aç ve sokaklarda kalıp bundan hiç rahatsız olmadığımı farkettiğim anlardır.

kesinlikle ''what is your purpose of visit?'' cümlesini duyduğum andır.

1. Sınıfın ilk haftası kimseye haber vermeden mahalle maçına kaçtığım gün anlamıştım.

harita kullanmayı bıraktığım an

gezdiğim bir şehirde(hatırlayamadım hangisi olduğunu) yaşayan arkadaşım burda ne işin var dediğinde geziyorum kanka sen napıyorsun gibi çok sıradan bir cevap verdiğim zamanlarda hissettim.

Bir bankamatik kasasında uyuduğun andır.

decathlon kasasında, aldığım 40litrelik çantanın parasını öderken hissetiğim andır.