beklediğin yol arkadaşının gitmekten vazgeçmesi

Yakın zaman önce başıma gelen bir durum. Gerçekten insan olan bir insana bunu yapmaz. Dram türünün zirvelerinden. Ama tabiki benle gelmekten vazgeçen herzaman kaybeder

İsmail yk'dan "allah belanı versin" şarkısını armağan edeceğim insancıktır

ne zaman yaşasam efsane seyahatler geçirdiğim durum. Kendileri kaybetti.*

zorlamaya gerek olmayandır. unutmayalım ki yola ikna edilmişlerle çıkılmaz.

Çok önemli bir vazgeçme nedeni olmadığı müddetçe bir daha birlikte seyahat planlanlaması yapılmayacak kişidir.

2012 yılında her şeyini ayarladığımız yolculuğumuz için 3 arkadaş yola çıkacaktık. Önce İstanbul'dan Eskişehir'e (buradan bir arkadaşı daha alıp 4 saptan oluşan bir grup olacaktık), oradan Antalya Kundu bölgesinde 3-4 gün takıldıktan sonra Olympos'a gidecektik. Ben ve ikinci buluştuk üçüncüyü bekliyoruz (1 saat önce en son konuştuk Sultangazi'den çıktım geliyorum demişti) Biz bunu Mecidiyeköy'de bekle babam bekle,, arıyoruz açmıyor da namussuz herif. 1 saate yakın bekledik adamdan haber yok. En son bu beni aradı ne yapıyorsunuz neredesiniz diye ama ben sağlam sövdüm telefonda haklı olarak. En sonunda ya benim işim çıktı eve geri döndüm gelemiyorum dedi kapattı telefonu. İkinci arkadaş ve ben satılmışlığın verdiği sinir ile simit sarayı'nın önünde kahkaha atmıştık onu net hatırlıyorum. En sonunda Eskişehir'e de gitmekten vazgeçtik direkt Olympos'ta iki kişi efsane güzel bir tatil yapmıştık. Biz döndükten 3 gün sonra da malum şerefi bozuk arkadaş yeni bulduğu kız arkadaşı ile tatile çıkmıştı. (ve bu adam hala en iyi arkadaşım) (bu arada Eskişehir'de bulunan arkadaşa Antalya'ya gel orada buluşalım dedik o da istemedi)

Yol arkadaşı değildir o. Yol arkadaşı beklenmez, yol arkadaşıyla birlikte yola çıkılır.

Umrumda olmadağı eylemdir. hayat bu yeri gerigince alışması gerekir

sırf bu yüzden her yere kendim gidiyorum. isteyen varsa peşime takılıp gelir. istemeyen de kendi bilir.