1948 yılında çekilmiş karaköy fotoğrafı

görünce ne kadar temiz ve şık giyinildiği ilk dikkatimi çeken şey oldu. adeta bir film karesi gibi diyebilirim. galiba o dönemin şairlerinden orhan veli'nin gözleri kapalı dinlediği istanbul tam da buydu.

73 yıl içerisinde nasıl 200 yıl geriye gidilir sorusunun cevabı olmamızın kanıtı olan fotoğraftır, ne yazık ki.

Bir kaç şey yazacağım ama ırkçı olarak lanse edilmek istemiyorum.

tanım: nezaket hissi uyandıran fotoğraftır.

Erken cumhuriyet yıllarında insanların yaşanan devrim ile birlikte avrupai giyim ve yaşam hevesi olmuş, normaldir. Bugün o günlere bakıp şekil olarak özlem duyuyoruz çünkü gerçekten şık duruyor katılıyorum fakat günümüzde böyle olmak da yasak değil. Aslında kanaatimce hepimizin özlem duyduğu şey nezaket. Büyüklerimizin bahsettiği o eski İstanbul insanlarının davranışlarını biz ne yazık ki yeni nesil olarak devam ettiremedik. Bugün nezaketli, naif ve iyi niyetli olmak enayilik hatta aptallık olarak görünüyor. Kabalık ve kötülük kolay olduğu ve iliklerimize kadar işlediği için maalesef güzel olanı yapmak zor ve zahmetli geliyor. Velhasıl güzelliklere tutunalım dostlar..

beyefendilerde kravat, ceket ve fötr şapka.

bugünün yırtık kot pantolon ve rengi atmış gömlek giyen gençliğine, nereden geldik nereye gidiyoruz dedirtir.