#tüm memre başlıkları
1623 - 1640 yılları arasında hüküm sürmüş, osmanlı'nın son mareşal padişahı. ordu başında savaşa katılıp savaşan son padişahtır. osmanlı'nın 1922 yılında yıkıldığını varsayarsak yaklaşık olarak 280 yıl hiçbir padişah orduyla beraber savaşmamıştır.
travmatik bir çocukluk geçirmiştir. abisi genç osman'ın öldürülüşü, amcası deli ibrahim'in tahta çıkışı ve indirilişlerini görmüştür. çocuk yaşta tahta çıkmış resmen orada da büyümüştür. ondan önce bozulan devlet otoritesini ve yeniçerileri hizaya getirmiş az da olsa bir huzurlu zaman yaratmıştır. fiziki olarak en güçlü osmanlı padişahıdır. gürzüyle kelle alması ünlüdür. içki, tütün ve kahve yasaklarıyla ünlüdür. ironik olan ise yasakladığı şeylere kendisi aşırı bağımlıdır. ölümü de siroz hastalığından olmuştur.
travmatik bir çocukluk geçirmiştir. abisi genç osman'ın öldürülüşü, amcası deli ibrahim'in tahta çıkışı ve indirilişlerini görmüştür. çocuk yaşta tahta çıkmış resmen orada da büyümüştür. ondan önce bozulan devlet otoritesini ve yeniçerileri hizaya getirmiş az da olsa bir huzurlu zaman yaratmıştır. fiziki olarak en güçlü osmanlı padişahıdır. gürzüyle kelle alması ünlüdür. içki, tütün ve kahve yasaklarıyla ünlüdür. ironik olan ise yasakladığı şeylere kendisi aşırı bağımlıdır. ölümü de siroz hastalığından olmuştur.
öncelikle kahvenin hikayesini ele almak lazım. kahve aslında yemen'den gelen bir bitki. bize suriyeli tüccarlar tarafından çekirdek halinde geliyor. yemende ise içimi biraz daha farklı. bizim gibi çekirdeği kavurmuyorlar. biz hem kavurup hem de öğütüyoruz. türk kahvesini diğerlerinden ayıran nokta budur.
kahve bir şekilde geliyor, nasıl içileceği bulunuyor ve akabinde kahvehaneler açılıyor. çaydan yaklaşık olarak bir 400 yıl önce kahve gündelik içeceğimiz oluyor. kahvenin etkilerinden biri olan yüksek uyku eşiği ise bazı din adamlarını harekete geçiyor ve yıllarca kahveyi ve kahvehaneleri yasaklamaya çalışıyorlar. bu amaçlarına da dördüncü murad han zamanında ulaşıyorlar.
avrupa'dan yaklaşık olarak bir 200 yıl önce oluşan kahve kültürümüz, yasaklar ve baskıcı rejimlerle sekteye uğramış, 18 ve 19. yüzyılda ise tekrar yükselmeye başlamıştır.
ilyaz bingül şöyle bahsetmiştir ;
“kahvehane, 16. yüzyıl istanbul’una damgasını vuran bir mekandır; çünkü mekanın ilişkileri, nesneleri ve akıp giden zamanı içindekiler için anlamlı kılma özelliğinin en yoğun biçimiyle deneyimlendiği kahvehane, şimdideş yaşamın sınırlamalarından, kısıtlamalarından sıyrılmış insan teklerinin sırlarını içerir; kahvehanedeki gövde bir başına orada bulunuşuyla -hamamda, çarşıda, kışlada, evde vs. oluşundan farklı olarak- şimdideş yaşamı çeşitlendirir; bu kişilerin oluşturduğu toplulukta yer tutan (türkiye türkçesinde de konuşmak; kon(/y)mak, yer tutmaktır) yüzer-gezer gövde-imgelerde savaş, şölen, ibadet türünden belli bir amaca ve nedene yönlendirilmiş bu ‘arkaik’ kalabalıkların tersine, her türlü kolektif eylem oluşumlarının gizli tohumları saklıdır; mesela şamanist “gizli erkek dernekleri”nin –kim bilir.”
“kahvehaneden önce birbirlerinin dar grupları içinde kümelenen tekil söz’lü kimlikler, kahvehanelerde yabancı, buralı olmayanlarla aynı zamanı ve aynı mekânı kullanıyorlardı.”
“şehrin kendini öbür yerleşim (köy, kasaba) birimlerinden ayıran en belirleyici öğelerinden biri olan ‘karşılaşma’ yada görünen ‘öteki söz’ yepyeni bir sosyolojik olgu olarak dikilir kahvehanedeki ‘göz’ün önüne.”
“‘kahvehanedeki göz’ün “temaşa”yı bir bilgi türü olarak yaşantısına kattığını söyleyebiliriz.”
“kahvehane karagöz’ün yayılmasında ‘matbaa’ işlevi gördü.”
“gerçekten de kahvehanede bir tür elçilik etkinliği gerçekleşir: başka bir zaman ve yere ait bir hikayeyi bugüne getirip seyircilerin gözlerine ve kulaklarına sunar.”
“küçük bir kasabada bile caminin dolayına kurulan kahvehane, birkaç ağacı ve onun sunduğu gölgeliğiyle oracıkta açtığı ufacık uzamı kolaylıkla, insanların orada birbirleriyle buluşmalarına olanak veren meydana dönüştürür. …. “yitik adamlar”ın hareket alanı şehir uzamında sınırlanırken, yersiz-yurtsuz mahalle yerleşimleriyle dıştan, kahvehanelerle içten şehrin uzamını genişletirler.”
kahve bir şekilde geliyor, nasıl içileceği bulunuyor ve akabinde kahvehaneler açılıyor. çaydan yaklaşık olarak bir 400 yıl önce kahve gündelik içeceğimiz oluyor. kahvenin etkilerinden biri olan yüksek uyku eşiği ise bazı din adamlarını harekete geçiyor ve yıllarca kahveyi ve kahvehaneleri yasaklamaya çalışıyorlar. bu amaçlarına da dördüncü murad han zamanında ulaşıyorlar.
avrupa'dan yaklaşık olarak bir 200 yıl önce oluşan kahve kültürümüz, yasaklar ve baskıcı rejimlerle sekteye uğramış, 18 ve 19. yüzyılda ise tekrar yükselmeye başlamıştır.
ilyaz bingül şöyle bahsetmiştir ;
“kahvehane, 16. yüzyıl istanbul’una damgasını vuran bir mekandır; çünkü mekanın ilişkileri, nesneleri ve akıp giden zamanı içindekiler için anlamlı kılma özelliğinin en yoğun biçimiyle deneyimlendiği kahvehane, şimdideş yaşamın sınırlamalarından, kısıtlamalarından sıyrılmış insan teklerinin sırlarını içerir; kahvehanedeki gövde bir başına orada bulunuşuyla -hamamda, çarşıda, kışlada, evde vs. oluşundan farklı olarak- şimdideş yaşamı çeşitlendirir; bu kişilerin oluşturduğu toplulukta yer tutan (türkiye türkçesinde de konuşmak; kon(/y)mak, yer tutmaktır) yüzer-gezer gövde-imgelerde savaş, şölen, ibadet türünden belli bir amaca ve nedene yönlendirilmiş bu ‘arkaik’ kalabalıkların tersine, her türlü kolektif eylem oluşumlarının gizli tohumları saklıdır; mesela şamanist “gizli erkek dernekleri”nin –kim bilir.”
“kahvehaneden önce birbirlerinin dar grupları içinde kümelenen tekil söz’lü kimlikler, kahvehanelerde yabancı, buralı olmayanlarla aynı zamanı ve aynı mekânı kullanıyorlardı.”
“şehrin kendini öbür yerleşim (köy, kasaba) birimlerinden ayıran en belirleyici öğelerinden biri olan ‘karşılaşma’ yada görünen ‘öteki söz’ yepyeni bir sosyolojik olgu olarak dikilir kahvehanedeki ‘göz’ün önüne.”
“‘kahvehanedeki göz’ün “temaşa”yı bir bilgi türü olarak yaşantısına kattığını söyleyebiliriz.”
“kahvehane karagöz’ün yayılmasında ‘matbaa’ işlevi gördü.”
“gerçekten de kahvehanede bir tür elçilik etkinliği gerçekleşir: başka bir zaman ve yere ait bir hikayeyi bugüne getirip seyircilerin gözlerine ve kulaklarına sunar.”
“küçük bir kasabada bile caminin dolayına kurulan kahvehane, birkaç ağacı ve onun sunduğu gölgeliğiyle oracıkta açtığı ufacık uzamı kolaylıkla, insanların orada birbirleriyle buluşmalarına olanak veren meydana dönüştürür. …. “yitik adamlar”ın hareket alanı şehir uzamında sınırlanırken, yersiz-yurtsuz mahalle yerleşimleriyle dıştan, kahvehanelerle içten şehrin uzamını genişletirler.”
şu şarkısıyla tanıdığım aşırı sevimli grup.
coğrafya kaderdir sözünün en büyük örneği. bu adam amerikalı olsaydı, her sene bi oscar alır, filmleri gişe rekorları kırardı ama işte türkiye'de doğmuş olması en büyük şanssızlıktır. türki sinemasının cüneyt arkın ile beraber en yakışıklı aktörüdür.
mustafa tilki'yi karrrı gibi oynatır, parmakları adeta dolmadır.
efsane bir deep turkish web karakteri. aleyna tilki amcasının kızıdır.
ene 2017, aylardan şubat. interrail türkiye'nin abant kış kampına gittik. göl kenarı, hava geceleri -40 falan. gündüz de bir o kadar soğuk. çadır idare eder, uyku tulumları eh. içimde termal içlik üstüne bir sürü şey var ama nasıl üşüyorum. böyle bir üşüme yok. kar yanığı oldu burnum, yüzüm falan. işerken çişim donuyor direkt. bira almıstık dondu falan. o zaman cidden üşümüştüm iliklerime kadar.
bill clinton'ın eşi, son amerika seçimlerinde başkanlığı kıl payı kaptırmıştır.
geçmiş dönemdeki amerika başkan seçimlerinde aday olan sosyalist başkan adayı. hezimete uğramıştır.