ikizdere’de taş ocağı kurmak uğruna bölgenin doğasını talan eden şirket. 1980 yılında mehmet cengiz ve ekrem cengiz ortaklığında kurulmuştur.
canım ülkemde koşar ayak giden milliyetçiliğin makroyla mikro arası bir yerinde olan durumdur. memleketi büyük ilçe olan insandır aynı zamanda. karadeniz ve iç anadolu ise* bu ilçe boyutundan mahalle hatta köye kadar iniyor.
trafikte herhangi ufak bir anlaşmazlık veya hak ihlali, süpermarket kasa sırası beklemee anı vs. hiç büyütülmemesi gereken durumların bi anda karakolluk olaylara dönüşmesini sağlayan tutumdur. eskiden de vardı ama gözlemim pandemi döneminde iyice gerilen toplum(ki 343 tane sebebi var bu durumun, boş yere gerilmedi insanlar) daha da kavgacı olmaya başladı. durum çok iyiye gitmiyor, düzelecek gibi de gözükmüyor.
hatalı olun veya olmayın sonuçta hata olarak gözüken durumlarda hatalarınızın arkasında durabilecek kadar karakterli ve dik duruşlu olmak gerektiğini öğretti sağolsun bana.
var böyleleri. tamam bi şey demiyoruz, birbirinizinsiniz. bize ne?! ama bu sahipçilik çok iyi değil hocam, hızlı koşan at misali... sonradan pişman olmayın. bu kadar çok ve çabuk tüketmeyin kendinizi de, karşınızdakini de. azcık salın, kormayın öcüler götürmez...
peçetenin çıkardığı sestir. hatta bu ses o kadar rahatsız ederdi ki beni, peçete kullanabilmeye lisede falan başladım.
gerçekten boş kalınan zamanlarda yapılan ''saçma'' eylemlerdir. bu pandemi döneminde neler neler yapmadık durup bir düşününce, özellikle ilk karantina zamanları. boy boy ekmek yapanlar mı dersin, aşkı memnu'ya baştan başlayanlar mı... neler gördü bu gözler.*
101 oynarsın, 3-5 sayının hesabını yapar, batak oynarsın iki saat düşünür. böyle böyle ne oynarsa oynasın oyun olduğunu unutan tiptir.
saçlarımı kaybettim mesela ben. döküle döküle kalmadılar.
