rail gruplarının genel kullanıcı profili. işsizlikleri işleri olmadığından değil de gereksiz işlerle uğraşmaktan gelir.

ne bir sevenim var ne seven bir kalbim

demir attım yalnızlığa

yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte

artık bülbül ötmüyor gül dolu penceremde

...........................

daha devam edebilirim ama etmeyeceğim....


sevdiklerini unutur da insan ya sevmeyi unutursa???


problemin başladığı yer unutmakda değil hatırlayamamaktaaa hem de hisleri!!!!

Yalnizligimizi sozlukle paylasmamazin sonuclari diyelim

Geçici bir histir. İki dakika Türkiye'deki sokaklara maruz kalın, geçer.

Benim için yurtdışından döndüğümde karşı karşıya kaldığım bir durum oldu.

Bir anımı anlatmak isterim bu konuyla alakalı. Geçen yaz Macaristan'a bir Sosyal sorumluluk projesi kapsamında gittim. Fakat olmayacak sorunlarla karşılaştım. Kötü şartlarda kaldım 3 hafta kadar. Neyse efendim, Türkiye'ye dönüyorum. Sabiha Gökçen havalimanına indim, Dışarıya çok büyük bir heyecanla çıktım. Ulan ülkem ya diyorum. İngilizce konusmaktan cok sıkılmıştım. Biriyle muhabbet etmek falan bile istiyordum. Dudulluya gidip memlekete dönecem. E10'a mı ne bindim tam hatırlamıyorum. Ama çok mutluyum. Otobüste yer vermeyen insanları görmeye başladım, bulduğu boş yere hemen kapaklananları gördüm. Ama hala süper yaaa falan modundayım. E5'de bi yerde inip minibuslere binmem gerekiyor. İndim otobusten karşıya geçeceğim. Yaya geçidinden yürümeye başladım. Kafamı sağa çevirmemle üstüme hic çekinmeden yavaşlamadan gelen bir arabanın sürücüsüyle goz göze geldim. Direk kendimi yolun karşısına attım. Adam zerre yavaşlamaya çalışmıyor ve umrunda değil. Zaten koşmaya başlar birazdan kafasında. O andan itibaren o moda hiç girmedim. Yemişim Türkiye'sini dedim o gün. Bu da böyle bir anımdır. Anlıyorum seni ama geçer merak etme..

Yalniz olmadigimi biliyorum.boyle kucuk bir kedi yavrusu gibi oluyorum.sanki yazin deliler gibi gezen ben degilmisim gibi.sanki hic kotuluk yapmamis gibi.tek ihtiyacimin bir yatak ve yorgan oldugunu dusunmek ve mutlu olmak.

dertler deryaaaa olmuşşşş bende bir sandal devrilip batmışım boğulmuşuuummm beeeennnn.....

Yazin gelmesine gerekte yok aslinda.bas git diyosunda.nereye ki.facete olan ilk kamp etkinligine gidecem.yeter artik yeeaaa

Ne okuldaki bolume,ne ailenin yanina,ne sevgilinin yanina,nede yasadigin sehre,ne de kendine.hicbir seye ait hissetmemek.

Cuma gününün ve haftasonunun çok yaklaşmasından dolayı rahatlama ve mutluluk hissidir. Tabi cuma günü sınavı, sunumu, kritik işi olanlar için bu Cuma akşamı mesaiden sonra gelen mutluluk hissi olarak revize edilebilir.

kendinizi en çulsuz, fakir ve çaresiz hissettiğimiz anlardır. temel ihtiyaçlar harici, size bir hikayeyle durumu daha iyi kavratayım.

bir motorsiklet mağazasındayım, eşya bakıyorum. böyle ceketler, kasklar. sonra köşede birşey gördüm. turuncu tonlarında, yanında çok tatlış gri. bir korumalı pantalondu kendisi. baktım, muhteşem gözüküyor. resmen gözüm kaldı. kredi kartı borcuma aldırmadan almak istedim. üstüme denedim, sanki benim için yapmışlar. rengi, koruması, herşeyi tam istediğim gibi. üstünde fiyat yazmıyor, kasaya götürdüm. kredi kartımı çıkardım, adamın fiyatı söylemesini bekliyorum. ve o kilit cümle duyuldu. 1730 tl dedi. kulağımda birden şu yankılandı.

kulağımda çınlayan eser

imana geldim sözlük. hmm o zaman benim limit yetersiz, ödeyip geleyim dedim. dünya üzerinde birdaha geçemeyeceğim bir cadde var efendim.