sıdıka

çocukluğum, nostalji.

bu dizi yayınlandığı yıllar hayatımın en mutlu dönemleri miydi bilmiyorum ama tuhaf bir mutluluk yayıyor resmen. kışa denk gelen ramazanlar, babanın işten eve gelmesi vs.

evde otururken, başka bir iş yapıyor olsanız bile, açın sıdıka'yı, izlemeseniz de olur, yayılan o müthiş enerjiyi kesinlikle hissedeceksiniz. tanımlayamıyorum.

aynı şeyin tam tersini, yine aynı dönemlerde çekilmiş (bkz: çılgın bediş) isimli garabette hissedebilirsiniz.