yalnızlığın en net hissedildiği an

Sahil kenarında tek başına yürürkendir. Yalnızlıktan da öte evrende ne kadar küçük ve önemsiz olduğumuzu da hatırlatır.

Aynada bakıp kendi kendinize konuştuğunuz o an...

Başın sıkıştığında yanında kimseyi bulamadığın andır.

kapıyı her gün anahtarla açtığınızı farkettiğiniz an.

Özel günlerin diğer günlerden pek farkının olmaması.

otobüs kalkarken kimsenin sana el sallamadığı o an

-hapşuu.
-çok yaşayayım.

sabaha karşı dört sularında sessizlikte pencereden dışarı baktığın ve hayatı sorguladığın o an..

Yalnızlık ile yıllar içinde sıkı bir dostluk kurduysanız eğer, sırf bazen yalnızlık duygusuna imgesel olarak acıdığınız için, onu teselli etmek için, sessizliğiyle anlaşmak için bile tek başınıza ıssız bir sahile gidebilirsiniz. Bazen tek başınıza bir ormana bile dalabilir, bazense gecenin bütün karanlığını kucaklayabilirsiniz, sırf yalnızlıkla özleminizi gidermek için.
Kim ne derse desin yürekten kucakladığım ve hatta sevgi bile beslediğim iki kavram (bkz: yalnızlık) ve (bkz: ölüm). Bir gün zaten yanımda kalacak olan sadece bu iki dostumken onların bana diğer her şeyden iyi geleceklerini bilmek beni her zaman rahatlatmış, huzur vermiştir.

Tanım: bazen aramaya ihtiyaç duyduğum an