sevilen kişiden vazgeçme eşiği

verilen mücadelenin hiçbir kıymeti olmadığı anlaşıldığında yavaş yavaş geçilen eşik.

aslında bir boklar yediği için kendi içinde vicdan muhasebesi verirken diğer yandan kontrolcülüğüne yenik düştüğü esnada attığı mesaja cevap yazmak yerine aramam yüzünden bana trip attığında. rabbin sevdiği kuluyum net

Sizin ona hissettiğiniz manada onun size bir şeyler hissetmiyor oluşunu anladığınız an. Başta her yaptığından ya da söylediğinden bir mana çıkarmaya çalışırsınız fakat o baştaki toz pembe gören gözlüğünüz kırılınca esasında karşındakinin umrunda bile olmadığınızı anlarsınız. İşte benim için o eşik budur. Şöylesi bir durum vardır ki o eşiği bir kere geçtiğim zaman ardıma dönüp bakamıyorum çünkü içim sibirya kadar soğuyor. Aynı adamı tekrar sevmem imkansız maalesef ki.

çok ince bir eşiktir. o eşiğe gelene kadar geçen sürede çok şey olmuştur ve artık patlama noktasına gelmiştir.

hiçbir sevgi şüpheye düşürmezmiş, düşürmemeliymiş, ilk şüpheye düştüğümde bunu fark etmiş olsaydım şu an her şey çok farklı olurdu. karşı tarafın size olan sevgisine dair en ufak bir şüphe duyduğunuz an, bir şeylerin yoluna girmesini beklemek yerine o eşiği aşın.

an itibariyle içinden çıkamadığım durumdur. bak hala kararsızım.

sevgi ne yazık ki her zaman her şey olamıyor. ne kadar severseniz sevin, saygı yitip gittiğinde, güven problemleri doğduğunda, umursamazlıklar artık üzücü hale geldiğinde bir şekilde her şey bitiyor. hem ne kadar seversek sevelim hiç kimse de vazgeçilmez değil baktığında, sımayli.

bireyin kendi değerini anladığı andır

harcadığın tüm emekler, yaptığın tüm fedakarlıkları bir anda silip saçma salak sebepten saygısızlık ettiği, herşeyi görmezden geldiği an.

Aslında sevgine değmeyecek biri oldugunu defalarca inkar ettikten sonra, son bir kez daha bunu görmezden gelemeyeceğini anladığın an artık yorulduğun için vazgeçersin.

İnsanları hayatından hata yaptıkları için değil, umudun kalmadığı için çıkarırsın.