neslican tay

“bacağım yok ama yaşama sevincim var!” sözleriyle yaşama olan sevgisine tanık olduğumuz güçlü kadın. Kansere karşı verdiği mücadeleyle hatırlayacağız kendisini. Işıklar içinde uyu güzel ve özel kadın.

vefat ettiğini öğrendim, yutkunamıyorum.

gülüşü ve mücadelesiyle hatırlayacağım bu güzel insanı.

O hastane odasında aklımızın alamayacağı acılar çekerken hayata dolu dolu bakmayı başardı, yüzünden gülümsemesi eksik olmadı.

Biz gündelik telaşlara kapılıp her günü aynı yaşıyoruz. O sadece sağlıklı bir gün dilerken ve bunun için her gün savaşırken biz Hayattan şımarıkça isteklerde bulunup yataktan kalkmadan bunlar olsun istiyoruz.
kaprisli yüzümüzle dünyayı biz yönetiyormuş ve diğer herkes bokmuş gibi herkese tiksindirici bir şekilde bakarken... O her acıya rağmen her zaman sımsıcak bir şekilde gülümsedi.

Bence bizden daha çok hak etti bu sabahı görmeyi; ama bu sabahı görenler bizim gibi amaçsızlar oldu.

Mücadelesiyle, umuduyla en zorlu koşullarda bile gülümsemesiyle unutulmayacak; binlerce kişiye ışık olmaya devam edecektir.

bu çirkin dünyada yaşayamayacak kadar güzel insandı. umarım gittiği yerde mutlu olur.

Daha 21 yaşında, mücadele ettiği kanser hastalığı sonucu çoklu organ yetmezliği sebebiyle aramızdan ayrılan güzel insan.

Azmin ve mücadelenin simgesi olup birçok insana ise umut olmuştu. Yaşama cehdiyle 3 defa kanseri yenmişti ama 4’üncüye maalesef dayanamadı. Bunca meşakkatli günlerde psikoloji eğitimi almaya başlamış bir yandan da insanlara umut ışığı olmak için çalışmalarına devam etmişti.

Anlayacağınız o 21 yılı dolu dolu yaşamaya çalışmıştı. Keşke gitmeseydi, dünyanın onun gibi güzel insanlara çok ihtiyacı var. Ama eminim ki gittiği yerde daha mutlu daha rahat.