karavanla tura çıkmak

ölmeden yapılacaklar listemin ilk sıralarında yer alan aktivitedir. plansız, programsız, seyahat özgürlüğü barındırır. umarım bir gün...
Şalvarla o arka tarafa köy ağası gibi yayılıp elimde de sigarayla yolu izlerken arkadan çalan Manu Chao esintileriyle yol hiç bitmesin istiyorum sonra bir benzin istasyonunda duruyorsun, tuvalletten donunu düzelterek çıkan amcalar “welcome to the real world” yazılı pankart açıyorlar.
Çok istiyorum yav. Her karavan görüşümde durup iç çekiyorum. Allah kaza bela vermesin hiçbirine. Bizede alın bitanee
Herkesin hayali olan ancak bir türlü gerçekleşmeyen hadisedir
abi avrupa da o kadar karavanlıya el kaldırıyorum biri de durmadı çok nadirdi duran karavan sayısı siz durun nolur
Transporter campervan ile aralarında bulunduğum insanlardır.
Yorulmamak ve istediğin her an uyuyup dinlenebilecek bir yerin olduğunu bilmek yolda olmayı ekstra güzelleştiren bir durum, karavan insana bunun gibi nice imkanlar sağlıyor.
Neticede neyle giderseniz gidin hedefe ulaşıldığında görülen yer ayni fakat karavan hedefe ulaşana kadar ki yolu daha güzel daha anlamlı ve daha konforlu hale getiriyor.

Birde kışın webosta sayesinde dışarda lapa lapa kar yağarken camın önünde sıcak kahvenizi kısakollu ile içme keyfi yaşatıyor.
çocukluğumda babamla annemin hayalidir karavan.
tabi hala alamadılar ama o hayali bana da aşıladılar.
küçük bir motokaravanla bile gezilebilir.
Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisi herkes için farklı mı bilmiyorum ama benim için en zirvesi bu eylemdir. Ama sevgili Yok ki tek mi gideyim.