istanbul'da yaşamak

/ 3
büyüdüğüm, doyduğum şehir.sürekli kalabalığından, trafiğinden, osundan, busundan şikayet edip iki gün uzak kalınca da valla trafiğine de laf etmicem deyip kavuşmak için can attığım cağnım şehir.
burada yaşayana eziyet gibi gelir, bilmeyene cennet.
ama ne yaşayan eziyetinden vazgeçer, ne yaşamayan 2 gün kaldıktan sonra o cenneti ister.
Bu benzetmeyi nereden hatırladığımı hatırlamıyorum ama "İstanbul başkasının çocuğu gibidir mutlu oldu mu seversin ağlayınca bırakırsın."
Pahalı, kalabalık gerilim dolu insanı hayattan bezdiren,yolda yürürken tesadüfen başınıza herşey gelebilir.yakın zamanda cuma günü atasehirden Küçükçekmece 3 saatte gittiğim çok zenginlerin neden burada yaşadığına anlam veremediğim 4 tarafı betonlarla çevrili Avrupa’nın en kirli havalarından birine sahip şehir .
Kadıköy-üsküdar-ümraniye-beşiktaş-ortaköy dışında oturacaksanız oturmamanız gereken sehir
Tam olarak
“İhtimallerin heyecanına üzülüyorum”
İfadesi yaratan durumdur.
İstanbul en nazlı şehirdir. uyuşturucu gibidir kendisi. alıştın mı müptelası olursun uzak kalmaya dayanamazsın. hep vaz geçmek istersin ama bir türlü vazgeçemezsin
5 yıl yurt dışında çalışmış,2 yıl üniversite için başka şehirde yaşamış ve toplamda 1 yıl da başka şehirde çalışmış biri olarak söylüyorum;eğer bu şehirde doğmuşsanız ayrılmanız biraz zor olabilir.
içindeyken nefret edersin ama ayrıldığın an aklının yarısı istanbulda kalır. Kaosa mı alıştım,yoksa geçtiğim heryerde geçmişte yaptıklarım mı geliyor bilemem ama en huzurlu köşelerini bildiğim için kendimi hep oralara atarım. ne kadar eski görüntüsünden ve silüetinden uzak olsa da istanbul benim memleketimdir. doğup büyüdüğüm ve kavrulduğum şehirdir.
otomatik yanan apartman ışığının sen geçince yanmaması gibi bi şey istanbul. çok şey var söylenecek aslında. içime attım yine.
/ 3