ankara

Gri ve mutsuz insanların toplandığı şehir bana göre.

Bir gözü mavi diğer gözü yeşil renkte olan, beyaz tüylü kediyi maskotu seçen şehir.

İstanbul’dan 2003 te okumaya diye gelinen ancak geri dönülemeyen, dış güzellikten ziyade içinde barındırdıkları ve hatıralarla kendini sevdiren, kar ın en cok yakıstıgı şehirlerden biridir ankara.

Yine yazacağım dayanamıyorum bu başlığı görünce Ankara sana kurban olam ya

iş ya da gezme için gelenlerin gri şehir soğuk beton vs diye yaftaladığı buna rağmen ancak yaşayanların tadına varabileceği istanbuldan veya diğer anadolu şehirlerinden ayrı bir sevdiğim başkenttir.

nedense çoğunluğun (gezginler bu çoğunluğa ne derece dahildir bilemem) hakir gördüğü lakin kıymet bilenler için kapı ardında kapı, her fırsata gizliden gizliye sahip bir anadolu şehridir.

13 yıldır Ankara'da yaşıyorum ve bu şehri sevdiğimi 2 yıl önce anladım.Çok bağladım öyle böyle değil.İnsan anlayamıyor içindeyken sıkıyor,darlıyor adamı.Birkaç günlüğüne şehir dışına çık duramıyorsun yerinde dönmek istiyorsun yoluna düşünce bile rahatlıyorsun.Bir zamandan sonra sahipleniyorsun.Sokaklarında emin adımlar atıyorsun aynı yolun yolcusu olduğun insanlara istemsizce gülümsüyorsun büyülü bir şehir Ankara. Ayazı da cidden ruhumu kessiiyor!

İstanbuldan ankaraya otostop ile kac saate gidebilirim birde günü birlik gezi yeterli olurmu ankara icin ?

ne zaman denizi olan bi yere gitse 'insan denizli, martılı şehirde nasıl depresyona girer' diye düşünen birinin gözünden; insana mutlu olmak için ilde var olan tek maviye, gökyüzüne bakmayı ve her şeye rağmen mutlu kalmayı öğreten şehirdir ankara.

Ankara , gelmeden önce nefret ettiğim fakat beni inanılmaz geliştiren hem kültürel anlamda hem de hayat görüşü anlamında yegane şehir.