murathan mungan

çok sevdiğim (bkz: paranın cinleri) kitabının yazarı. kitapta en çok sevdiğim bölümlerden biri, babasının fotoğrafı çekilirken yanında görünemeyeceği için kendi çözümünü bularak arkadaki cama iliştirdiği beyaz kağıtla ilgili şu satırlar:

bütün fotoğraflarda babamın yanındaki kapının camında o boş, beyaz kağıt görülüyor: gizli ben
oradaydım. babamın yanı başında.
kâğıdı öne sürüp, kendimi geri çekmemin işaretinde, sonraki hayatıma ait bir metafor bulmak mümkün elbet.
görülmek uğruna, yıllardır o boş beyaz kâğıda yazıyorumdur belki de…”
"sevgilim, yetimim benim. nasıl da kayıtsız gülüyorsun hayata. öldüğünden haberi yok fotoğraflarının." mısralarının sahibi.

istanbul'da doğar, çocukluğu memleketi mardin'de geçer. ardından ankara'ya gider ve dtch tiyatro bölümünü bitirir. şu an metis yayınlarından edinilebilecek onlarca roman ve öyküsünün yanında, sezen aksu'nun seslendirdiği gibi "eskidendi, çok eskiden" gibi, bestelenen şiirleri de mevcuttur.

"hani hepimiz arkadaşken
hani oyunlar tükenmemişken
henüz kimse bize ihanet etmemiş
biz kimseyi aldatmamışken
eskidendi, çok eskiden"
Şimdi biz neyiz biliyor musun? 
Yıkıntılar arasında yakınlarını arayan öksüz savaş çocukları gibiyiz. 
Umut ve korkunun hiçbir anlam taşımadığı bir dünyada 
Bir şey bulduğunda neyi, ne yapacağını bilmeyen çocuklar gibi
Ve elbet biz de bu aşkta büyüyecek
Her şeyi bir başka aşka erteleyeceğiz.
Dizelerinin sahibi müthiş şair. En sevdiğim şairlerden birisi.
okuyabilmiş olduğum için çok şanslı olduğum bir yazar-şair.

yaz geçer şiir kitabını şiddetle tavsiye ederim.