mostar
mostar köprüsü, sadece şehrin iki yakasını değil bosna'yı da türkiye'ye bağlıyor. mimar sinan'ın öğrencisi mimar hayreddin tarafından yapılan köprü hırvatlar tarafından bombalanıp yıkılıyor ve sonra yine bizden birilerinin 'bir türk firmasının' yardımıyla yapılıyor. köprü şehir için o kadar önemli bir simge ki eski köprüden yıkılan parçalar neretva nehrinden dalgıçlar tarafından toplanıp yeni köprünün inşasında kullanılıyor. köprüyle ilgili okuduğum bir yazıda bir gezgin bu köprü için "taşlaşmış hilal" demiş, gerçekten de öyle.
bosna gezimizin ikinci gününü ayırdık mostara. otobüsle giderseniz sadece köprüyü görürsünüz, öncelikle araba ya da tur ayarlamanızı tavsiye ediyorum, çünkü yol üzerine birçok güzellikle karşılaşacaksınız. eğer göreceğiniz yerler hakkında bilginiz yoksa mutlaka rehber tutun. çarşısı çok küçük, arnavut kaldırımı mıdır nedir, o büyük çakıl taşlarından yaptıkları yoldan nefret ettim! kışın benim gibi iki sol ayağı olan insan için çok tehlikeli o yollar. çarşıdaki camiye giriş ücretli, çok kızmıştım bu olaya. parasını verirseniz minareye de çıkarıyorlar, manzarayı çekebiliyorsunuz. mostar köprüsünün küçük bir versiyonu var, hayreddin ilk bunu denemiş, sonra asıl versiyonu yapmış. yaparken iki defaydı sanırım yıkılmış, üçüncüde başarmış ama adam korkudan kaçmış yıkılırda kellem gider diye öyle anlatmıştı rehberimiz. ilk yıkılan köprünün taşlarının bir kısmını kullanmışlar, bir kısmı kenarlarda duruyordu. köprüde adım başı eşikler var, bunun hikayesi de çok komiğime gitmişti. o zamanlar oranın insanları nehire girdiğinde köprüden geçen müslümanlar bu "edepsizliklere" bakmasın, önüne baksın diye adım başı eşik koyulmuş... düşünsenize, takılıp düşünce direk nimleniyosunuz, vay kafir! ne saçma işler, hadi yine bunlar teee ne zaman olmuş, günümüzde hala bu zihniyet var insan ona üzülüyor. günümüzde para karşılığında sporcular atlıyormuş köprüden, öyle duyduk