sözlükçülerin yola ilk çıkış hikayeleri

Üniversitemin son yılı, yaz okulu sonrası nasıl gezesim var. Otostop diyorum, kimse gelmiyor. Arkadaşlarımın 10/9 u otostopp muuu yooook daha neler diyor. Anılım var, o zamanlarda tanışmıştık. Dedi çık yola bukle, kendine inan, 'tek başına da olur'. Hazırladım çantayı, sabahın altısında uyandım ve başladım Eskişehir'den otostoba. İlk arabaya bindikten sonra kendimi önce türkiyenin sağında solunda, devamında biraz avrupada, sonra almanyada, geçenlerde de 21 gün iskandinavya taraflarında otostop çekerken buldum. Aradan koskoca 3 sene geçmiş, şimdi hayallerimin de ötesindeyim. Meğer yüreğimin derinlerine yola çıkmışım ben 3 sene önce. Şimdi gittikçe çoğalarak, sevmeyi, samimiyeti, sarılmayı yürekten hissederek, çokça özleyerek, 'tamamlanmamış dünya taslağında güzele güzel katmaya çalışarak', farklı olana saygı göstermeyi öğrenerek ve en önemlisi kıymet bilerek yürüyorum adım adım. Yanımda, yüreğimde ne varsa; önce anne babama, sonra canımıniçi interrail türkiye ekibine borçluyum. Onları çok ama çok seviyorum.
Dünyanın nice yerlerinde buluşmak, karşılaşmak, aa sende mi gruptansın demek dileğiyle a dostlar.