sırf mutfağı için gidilmesi gereken şehirler

önceki entryleri okumadan yazıyorum, gaziantep. neden mi? çünkü gezip, görmek için antep'e gidilmez, yemek için gidilir. sabahında beyran ve katmer'le başlarsınız. şöyle bi dolaşırsınız bakırcılar çarşısıydı, hamam müzesiydi, para müzesi, mutfak müzesi derken karnınız bir gocunur, hemen gördüğünüz ilk yöresel çiğköfteciye atın kendinizi. usül çok farklı, kalın tırtıklı lavaşın tamamına (ucuna bucağına değil tamamına) çiğköfte koyuluyor ve tabakta veriliyor size. üzerine istediğiniz kadar salata koyabilirsiniz. ardından çay kahve ikram edilir ve ödeyeceğiniz ücret 4,5 lirayı aşmaz. aperatif diye gittiğimiz çiğköfteci tıka basa doyurmasın mı bizi? akşama kadar başka bir şey yiyemezsiniz. sakın ha akşama gidip o saçma tostçu erol'da tost falan yemeyin. gidin yalnızca antep'te yiyebilicek olduğunuz nohut kebabı yiyin. nohut dürüm de deniyor. bu efsane şeyi araştırın bence ben anlatmıyım. ama 2,5 liraya et kadar lezzetli bir şey yemenin mümkün olduğunu bu şey sayesinde öğrendim, çılgınca bir kalabalık yine sanırsam recep usta'ydı mekan. ve geldik top noktaya sakın ve sakın meşhur diye imam çağdaş'a gidip baklava yemeyin. baklava yiycekseniz koçak'ta yiyin. imam çağdaş turistlerin koçak'sa yerli halkın tercih ettiği tatlıcı. benim favorimse cumba. künefe'ye yeni bir boyut kazandırmış bu cumba. hatay'da künefe yemedim evet ama daha zirvesi var mıdır bilmiyorum? künefeden önce gelen sımsıcak kavrulmuş taze antep fıstıkları, künefeyle gelen süt, kaymak, muz ve çilek dilimleri nirvana'yı tattırdı bana. daha fazla şeyyapmak istemiyorum, aynteb'e gidin.