nazım hikmet ran

ahmed arif'in "sarhoşuyum" dediği şair ve yazar. yaşamının büyük çoğunluğu hapiste ve sürgünde geçmiş, hapiste geçen günlerini en vurucu biçimde "ben içeri düştüğümden beri" şiirinde anlatmıştır.

nazım içeri düştüğünden beri dünya güneş'in etrafında on kere dönmüş, nice kalemler tükenmiş, ürkek taylar şahlanıp kısrak olmuştur. hatta katiller, kaçakçılar dahi çıkmış; o içeride kalmıştır. bir başka şiirinde sözünü ettiği, güneşe çıktığı o ilk pazar gününü beklemiştir. ve kavgasından, kavuşamadığı hürriyetinin ağırlığından o an için sıyrılıp "toprak, güneş ve ben; bahtiyarım" demiştir. çünkü onun için zeytin fidanları hep fidan, hep çocuktur...

hasan hüseyin'e sorsan "haziran'da ölmek zor"dur, o ise 3 haziran 63'te sessizce dünyaya veda etmiştir moskova'dan.

"ben içeri düştüğümden beri güneşin etrafında on kere döndü dünya
ona sorarsanız: lafı bile edilemez, mikroskobik bir zaman
bana sorarsanız: on senesi ömrümün
bir kurşun kalemim vardı, ben içeri düştüğüm sene
bir haftada yaza yaza tükeniverdi
ona sorarsanız: bütün bir hayat
bana sorarsanız: adam sen de, bir hafta...
katillikten yatan osman, ben içeri düştüğümden beri yedi buçuğu doldurup çıktı
dolaştı dışarıda bir vakit,
sonra kaçakçılıktan düştü içeri, altı ayı doldurup çıktı
dün mektubu geldi, evlenmiş, bir çocuğu olacakmış baharda
şimdi on yaşına bastı, ben içeri düştüğüm sene ana rahmine düşen çocuklar
ve o yılın titrek, uzun bacaklı tayları,
rahat, geniş sağrılı birer kısrak oldu çoktan
fakat zeytin fidanları hala fidan, hala çocuktur..."