motorail
Motor muyuz?? Evet motoruz..
Motorcu zaten hayat tarzıyla,hayata bakış açısıyla diğer insanlardan farklıdır. Peki neden? Motora bindiği her seferinde ölümle yüzleşir, bu sebeple risk almanın, uyanık olmanın, farkında olmanın, etrafında olup bitenin anlamını bilir, hayatta kalmak için bilmek zorundadır. Hayatı kapalı kutu gibi arabalarda yaşayanlar gibi hayalet modunda yaşamaz.
Motorcu yardımseverdir. Çünkü kendisi de yoldakalmıştır. Benzini bitmiştir, debriyaj teli kopmuştur, lastiği patlamıştır,kampa giderken çamura saplanmıştır, aç kalmıştır, susuz kalmıştır. O yüzden yolda kalanın halinden anlar. Yardıma ihtiyacı olana koşarak gider.
Hayatı neşeyle, coşkuyla yaşar, doğayı sever, kamp yapmayı sever,hayvanları sever, insanları sever. Çünkü rüzgara karşı yol alır. Yağmuru da soğuğu da karı da, güneşi de hissederek sürer. Limon ağaçlarının, denizin, ormanın kokusunu ciğerlerine çeke çeke sürer. Önüne atlayan hayvana zarar vermesin diye binlerce liralık motorunu yatırır, istemeden çarparsa hemen kucaklayıp veterinere götürür, götüremezse veterineri alır gelir. Gerekirse trafiği durdurur insanların karşıdan karşıya geçmesine yardım eder. Kavga mı gördü? Hemen kenara çekip ayırmak için araya girer.
İşte motorail bu saydığım sadece birkaç örneğin çok daha fazlasına sahip insanlardan oluşan kocaman bir aile. Asla karşılık beklemeden birbirine yardım eden insanlardan oluşan kocaman bir aile.
Kimisi demiş ya çok iticiler, kendi kendilerine takılıyorlar diye. Ama kimse sebebini sormamış neden böylesiniz diye.anlatayım; bizim ortak paydamız ve tutkumuz motosiklet. Dolayısıyla çoğu sohbetin konusu bu. İlgi duymayan insanları bu muhabbetle sıkmamak, baymamak için onların içine karışıp motor muhabbeti yapmıyoruz. Ama asla gelene de git demiyoruz. Neden kamplarda ayrı yerimiz var? Kamp alanlarında motorlarımızı çadırımıza yakın bırakmak zorundayız ki dişimizden tırnağımızdan yediğimiz yemekten artırdığımız motorumuz gözümüzün önünde olsun. Ama bu olurken ortamda eğlenen, sarhoş olanlar, motor hakkında fikri bilgisi olmayanlar hem bilmeden motorlarımıza zarar vermesin hem de daha önemlisi birisinin üstüne düşüp o kişiye zararı olmasın. 260 kg demir yığınının altında kalsanız, kolunuzda bacağınızda egzos yanığının acısını hissetseniz inanın hak verirsiniz.
Emin olun bizim egomuz yok, kimseyi dışlamıyoruz yada cool olalım diye ayrı takılmıyoruz. Arkamızdan gece egolu o.ç ları diye küfredenler sabah gelip beni gezdirir misin diye sorduklarında hayır demedik hiç. Bizi tanımak anlamak için sadece gelip sormanız iki sohbet etmeniz yeterli. Emin olun ön yargılarınız bir anda silinip gidecek.
Motorcu zaten hayat tarzıyla,hayata bakış açısıyla diğer insanlardan farklıdır. Peki neden? Motora bindiği her seferinde ölümle yüzleşir, bu sebeple risk almanın, uyanık olmanın, farkında olmanın, etrafında olup bitenin anlamını bilir, hayatta kalmak için bilmek zorundadır. Hayatı kapalı kutu gibi arabalarda yaşayanlar gibi hayalet modunda yaşamaz.
Motorcu yardımseverdir. Çünkü kendisi de yoldakalmıştır. Benzini bitmiştir, debriyaj teli kopmuştur, lastiği patlamıştır,kampa giderken çamura saplanmıştır, aç kalmıştır, susuz kalmıştır. O yüzden yolda kalanın halinden anlar. Yardıma ihtiyacı olana koşarak gider.
Hayatı neşeyle, coşkuyla yaşar, doğayı sever, kamp yapmayı sever,hayvanları sever, insanları sever. Çünkü rüzgara karşı yol alır. Yağmuru da soğuğu da karı da, güneşi de hissederek sürer. Limon ağaçlarının, denizin, ormanın kokusunu ciğerlerine çeke çeke sürer. Önüne atlayan hayvana zarar vermesin diye binlerce liralık motorunu yatırır, istemeden çarparsa hemen kucaklayıp veterinere götürür, götüremezse veterineri alır gelir. Gerekirse trafiği durdurur insanların karşıdan karşıya geçmesine yardım eder. Kavga mı gördü? Hemen kenara çekip ayırmak için araya girer.
İşte motorail bu saydığım sadece birkaç örneğin çok daha fazlasına sahip insanlardan oluşan kocaman bir aile. Asla karşılık beklemeden birbirine yardım eden insanlardan oluşan kocaman bir aile.
Kimisi demiş ya çok iticiler, kendi kendilerine takılıyorlar diye. Ama kimse sebebini sormamış neden böylesiniz diye.anlatayım; bizim ortak paydamız ve tutkumuz motosiklet. Dolayısıyla çoğu sohbetin konusu bu. İlgi duymayan insanları bu muhabbetle sıkmamak, baymamak için onların içine karışıp motor muhabbeti yapmıyoruz. Ama asla gelene de git demiyoruz. Neden kamplarda ayrı yerimiz var? Kamp alanlarında motorlarımızı çadırımıza yakın bırakmak zorundayız ki dişimizden tırnağımızdan yediğimiz yemekten artırdığımız motorumuz gözümüzün önünde olsun. Ama bu olurken ortamda eğlenen, sarhoş olanlar, motor hakkında fikri bilgisi olmayanlar hem bilmeden motorlarımıza zarar vermesin hem de daha önemlisi birisinin üstüne düşüp o kişiye zararı olmasın. 260 kg demir yığınının altında kalsanız, kolunuzda bacağınızda egzos yanığının acısını hissetseniz inanın hak verirsiniz.
Emin olun bizim egomuz yok, kimseyi dışlamıyoruz yada cool olalım diye ayrı takılmıyoruz. Arkamızdan gece egolu o.ç ları diye küfredenler sabah gelip beni gezdirir misin diye sorduklarında hayır demedik hiç. Bizi tanımak anlamak için sadece gelip sormanız iki sohbet etmeniz yeterli. Emin olun ön yargılarınız bir anda silinip gidecek.