kendini hiçbir yere ait hissetmemek

özetle aranmayan olmaktır, yılmaz odabaşı'nın "biz şimdi ölsek en fazla kahvede çaylar soğur." lafıyla da izahı mümkündür. Alıp başını gitmek istersin, dostlarının aslında dostun olmadığını fark edip istersin bunu bazen, bazen de hiçbir zaman aranan, davet edilen, hal hatır sorulan kişi olmayıp daima bunları yapan kişi olduğun aklına gelince... Umarsın, hep başka başka yerler umarsın, belki başka bir yer dersin içten içe, başka bir yerde başka insanlarla mutlu olabileceğini düşünüp gitmek için gün sayarsın. Neticede kendini eve kapatmış o sen, kendini internette karavan ararken bulduğunda bir ses yükselir: "interraile hoş geldin!"