yemek yapmak

Kendi yaptığı yemeyi yemekten ekstra zevk alan biri olduğum için tadını çıkararak yaptığım eylemdir. Zorla hayatta yaptıramazlar ama kendi isteğimle mutfağa girip yemek yapıyorsam eğer o yemeği beğenmeyen insan pek çıkmıyor. Şu parmakta ben olması becerikliliği midir bilmiyorum ama elimin lezzeti gerçekten yemeğe geçiyor. Fakat neredeyse bin çeşit versiyonlu salata yapabilme yönümü daha çok beğeniyorum. Salatayı yemekten saymayan insanları salataya aşık edip gönderiyorum. Of neyse gideyim de kendi ellerimle yaptığım nohutlu pilavımı yiyeyim. Çok kendini öven bir entry oldu bu ve gıcık oldum kendime.*

Neredeyse yemek yemek kadar keyif aldığım aktivite.

kızım evde kalırsın sözlerine aldırış etmeden ısrarla yapmadığım aktivite.

Öğrencilik yıllarında hayatta kalmak için makarna ile başlayan ve şu an dereotlu peynirli poğaça yapıp buzluğa atabilecek kıvama geldiğim benim içim zevke dönüşen eylemdir kendisi

hala yapamadığım aktivite, üstelik yazın düğünüm bile var. ama herkes yemek yapabilir diye bir şey yoktur

stres atmanın en kolay yoludur.
sakince soğanı ve biberi doğrayıp tavada kızgın yağın içinde kavururken o mis kokuyla tüm günün bilinçli fizibilitesini yapabilir, hıncını üzerine eklediğin patatesten çıkarabilirsin.
salça kırmızı görüntüsüyle kana ulaşmanın rahatlığını verecektir.
bizler vahşi genlere sahip insanlarız ve kabul etmesek de kan görmek bizi yatıştırır. dolayısıyla salça eklenip su konduktan sonra hem ruhen hem bedenen doyarsın ve stres kaybolur. deneyin.

her güne özel yemek yapmayı tercih ediyorum. 3 günlük yemek yapmak, her gün aynı yemeği yemek o güne haksızlık gibi geliyor.