yabancı zannedilince sevinmek

türk olmaktan hiç utanmadım. ama gurur da duymadım. sonuçta türk olmak, kürt olmak, rus olmak, arap olmak, iskoç olmak vb. bir başarı veyahut başarısızlık değil. zira bizim seçimimiz dahilinde gerçekleşmiyor. o yüzden rasyonel düşünürsek türk olmak (herhangi bir ırktan olmak) iyi veya kötü bir şey değil.

lakin, ben de dahil, insanımızda böyle bir huy var. hoşumuza gidiyor başka milletlere benzetilmek. yurt içinde ve yurt dışında çokça duyduğuma göre, görünüş olarak klasik türk stereotipine uymuyorum. bu nedenle de "are you spanish?" "yeah you are italian!" "are u serbian bro?" gibi cümleleri sıkça duyuyorum ve her seferinde "hehe valla mı ya?" içten içe seviniyorum.

sevinilecek bir şey olmamasına rağmen, gözlemlerime dayanarak söylüyorum, bu konuda yalnız değilim. peki bunun sosyolojik sebebi nedir arkadaşlar?

Bendeki sevinmek değil de şaşırtıyorum. Gitmediğim halde hindistan’la aramda garip bir gönüş bağı var ve hindistanlılara her benzetilişimde şaşırıyorum. “Cidden benziyor muyum ya” filan oluyorum. Bir defasında da azeri’ye benzetilmiştim.