parasız gezmek
yolculuklarıma genelde cebimde para olmadan çıkıyorum. yollarda kazanmayı tercih ediyorum. yollarda otostop çekiyorum akşam olunca herhangi bir yerde çadırımda kalıyorum karnım acıkınca da bir restorana bara ya da bir kafeye giderek ben turistim parasız geziyorum ve yiyecek ihtiyacım için burada bulaşık yıkarım temizlik yaparım gibi teklifler sunuyorum. genelde çalıştırmadan yiyecek yolluk yapıp gönderiyorlar. müzelere girmek için de ilk olarak müzede temizlik çay kahve dağıtımı gibi işler teklif ediyorum kabul etmezlerse müzenin karşısına geçip bir kağıda parasız gezdiğimi ve müzeye giriş için paraya ihtiyacımın olduğunu yazıp resim çizip satıyorum. bazen öyle paralara alıyorlar ki çizdiğim resimleri, bir kaç güzel ziyafetler çekebiliyorum.
parasız gezmek diye birşey yoktur, olamaz. minumum parayla gezmek denilen şeyde sadece yürümek, yürümek ve yürümekten ve tussuz makarna yemekten ibarettir. sırtçantalı bir itayan olarak türkiyeye geldiniz havalanından metroyla taksime geçersiniz, hostelde kalacaksanız 8+1 dolardan daha şimdiden 9 dolarlık oldunuz. Su en önemli ihtiyaçtır ve karnınızı doyurmak için de makarna yiyeceğinizi düşünürsek 1 dolar da öyle gittiğinde günü 10 dolarla kapatırsınız. Bu esnada civara yapılacak keşiflerde gidiş-dönüş metro kullanılacağı düşünülürse 1,5 dolar daha eklememiz gerekir. Haftanın üç gününü 10, dört gününü 11,5 dolarla kapamış olursunuz. 6 gün hostelde kalıp 4 gün cs kullandınız diyelim (tüm hostlarınızın evi de hadi taksimde olsun, hatta metro kartını da hostunuz size vermiş olsun) 10 günde 69 dolarlık oldunuz. Minumum parayla 10 günde istanbulu gezdik mi? Hayır gezemedik. Sadece yürüdük ve varsayımda bulunduk. Zira kaldığınız hostelde edineceğiniz arkadaşlar mutlaka sizleri biryerlere çağıracak, etkinliklere davet edecek, etkinlikler yeni arkadaşlıklara yelken açıp, yeni arkadaşlıklar yeni masraflara, yeni masraflar daha daha ekstrem masraflara ulaşacak sonsuz bir döngü yaratacağından 69 dolarla 10 günde istanbulu sadece yürürsünüz. Lokale karışamaz, kültürel değişim içerisine giremez, kültür tanıyamazsınız. Sadece fotoğraf çekersiniz. Ha bi de ben cs yapıyorum minumum parayla geziyorum muhabbeti var. 30 günün 30unda cs kullanan ve kaldığı her evde hadi dışarı çıkalım, sana etrafı gezdireyim, hadi biryerlere çıkalım, birşeyler yapalım diyen hostlarınıza direnebiliyorsanız helal olsun. Ha minumum parayla dünyayı geziyorum diyip karayip adalarında cirit adan bloggerlar vardır ki bir de ağzımızın suyu akar lan adama bak dünyayı minumum parayla geziyor deriz. Ama hiç skyscannerı açıp karayipler arasında x bir uçuşun fiyatına bakıp check etmeyiz. Lan küba küba! Cancundan, miamiden gidilmediği müddetçe uçaklar minumum 300dolardan başlıyor. Ha hem minumum parayla dünyayı gezip hem de miamiden kübaya gidiyorsan o apayrı saygı duyulası birşey. Bunu da geçelim ve sona gelelim. En saygı duyduğum, en imrendiğim, en özendiğim ve bazen de kıskandığım bir model daha vardır ki gezerken para kazanmak. Meziyet ister. Kültürel değişimin, lokale karışmanın, yeni lezzetler tatmanın hasıdır, babasıdır. Her daim hayatın içindedir ve merkezi insandır. Mücadelesi orada kalma, ayakta durma mücadelesidir. Yoluna devam et güzel insan. Ha bir de workaway yapanlar var tabi fakat sanıyorum bu bambaşka bir husus.