norveç

/ 8
gittiğim ilk avrupa ülkesi. sudan çıkmış balığa döndüğüm, hardcore seviyeden başladığım yer. oslo'nun sokaklarında gezerken istanbul'un yalıları aklıma geliyordu. her yerde istanbuldaki trilyonluk yalılardan düşünün öyle bir yer ve tek tük insan vardı gezerken. çok değişik bir anım vardır norveçle ilgili. sokakta bardak satarken bir dilenci geldi yanıma. para isteyecek sandım önce, çekirdek uzattı. sonra bardak sattığımı görünce bana 5 kron verdi. velhasılıkelam böyle refah seviyesi yüksek bir yer. dilencisi gelip sen dilenmiyorken bile para verebilir.
Okuduğum kitaplarda, pastoral betimlemelere denk geldiğimde aklıma gelir doğal güzellikleri.

Peynirleri çok güzel
herkesin gülümsediği, “ hava soğuksa insanları da soğuktur! “ klişesinden bizleri uzaklaştıran musmutlu bir ülke.
"bir gün şuraya da gideceğim" lerimin başında yer alan, doğası ayrı insanı ayrı güzel ülke.
http://evrenseladam.com/pulpitrocka-nasil-cikilir/Pulpitrock ünlü trekking rotası

9 yaşında amcam Bianchi Uno marka bisiklet almıştı. Mutluluktan öleceğimi falan düşünmüştüm. İlk gün mahallede ki abilerin peşine takıldım Antalya şehir merkezine gittik. Bu benim evden ilk kez tek başıma uzaklaşmam olmuştur. Kendimi kaybettim arabaların arasında akşama kadar gezdim. Gece eve geldiğimde babam bisikleti aldı fırlattı ve kırdı. Nereden bilebilirdim ki bu kadar merak ettiklerini. 5 yaşında ısparta da babannem ile gezmeye gitmiştik kayboldum mahallelerin içinde sonra oturdum biryere bekledim. Gelip beni buldular. Nereden bilebilirdim ki içim de böyle bir sevdanın olacağını. Sürekli gitmeyi ve kaybolmayı seveceğimi. Keşke elimde özel bir güç olsa da şu Norveçimin gözbebeği Pulpitrock a hepiciginizi götürebilsem tepesinde oturup Ahmet kaya ile beyinde hasarlar yaratan manzarayı izletebilsem 😯😢😢😢 Neyse ne demiş Evrenseladam "Anyway road to Norway"
geçtiğimiz hafta içerisinde gittiğim ve hayallerimi gerçekleştirdiğim yer. hayallerimin gerçek ülkesi olduğu için mi bilmem ama her şeyi çok beğendim. şikayetçi olacağım tek şey pahalı olması sanırım neredeyse böbreklerimi satmam gerekecekti. giderken mutlaka yiyecek götürülmesi gerek yoksa açlıktan ölünebilir.
oslo'da munch müzesinde çığlık tablosu bulunmamaktadır eğer görmek isterseniz ulusal galerisine gidiniz. öğrenciyseniz 50 norveç kronuna girebilirsiniz.
insanları güler yüzlü ve sıcak kanlı. soğuklar denilince pek kafamı karıştırdı yoksa sadece benim tanışıp konuştuklarım mı çok tatlıydı.
tromso'ya gidip kuzey ışıklarını görmeme ihtimali var her şey şansa bağlı. gittiğimde kar yağışı vardı ve hava kapalıydı aktivite olsa bile görme ihtimali çok düşük. tur fiyatları bir hayli pahalı. 100 euro ve üzeri genelde. soğuğa karşı kıyafet ve fotoğraf çekimi içine dahil olabiliyor. eğer ışıklar görülmezse para iadesi yapılmıyor.
tüm aç kalmalarım, tam doyamamalarım ve kilo vermeme sebep olan her yeri adım adım gezilesi rüya ülkesi.
gitmek için 4 ay boyunca çılgınlarca plan yapıp couchsurfing'ten kalacak tüm yerleri ayarladıktan sonra vize reddi yememle gidemediğim dünyanın en güzel fotoğraflarına ve tren yoluna sahip ülkesidir. belki bugün orda değilim, ama neden yarın olmayayım ki? birgün gelicem norveç, kalp.
/ 8