deliliğe övgü

Desiderius erasmus’un kaleme aldığı yapıt. Deliliği konu alan kitap esas deliliğin delilikten çok daha farklı bir şey olduğunu hissettiriyor insana.

Edit: kendimi översem ne olur? Soru mu bu, tabiki “deliliğe övgü”

Edit2: üstteki editte yer verdiğim iğrenç esprim için söyleyebileceğim tek şey: “sorry, ı’am not sorry”
Hümanizmin önünü açan eser yani insan, bu eserden sonra tanrılaşmaya başladı diyebiliriz. Bu meselenin son noktasını Nietzsche 'tanrı öldü' diyerek koymuştur.

'Deliliğe övgü' Türkçe'de genel geçer bir kabul görse de daha doğru olanı 'ahmaklığa övgü'dür. Kitabı okurken Avrupa medeniyetinin temelinde yatan eski Yunan medeniyetini iliklerinize kadar hissedersiniz.

Kitap hakkında söylenecek o kadar çok şey var ki ne söylense biraz eksik kalır. Ama ahmaklığın en güzel özetini yine kendisi yapar: "insan olmak kaygısını mı taşıyorsun, o hâlde bilgelikten sakın kendini!"

Bağlayacak olursak; ölüm denilen bir gerçeklik varken sadece ahmak olan insan dünyanın sınırlarını genişletebilir. Mesela; dünya genişlesin diye sanatı sadece ahmaklar yapar, demektedir.