çocukken beğenilip şimdi anlam verilemeyen araba

(bkz: mazda 323)

kaputa gömülü ön farlar açılıp kapanırken uzaydan gelmiş hissi yaratıyordu bende. sene 1996 falan*
(bkz: tempra) ve (bkz: fiat tipo) o elektronik kadranları aşırı ilgimi çekerdi.
her türlü akülü araba. çocukken bunların hastasıydım ve keşke benim de olsa diyordum.
çocukken komşumuzun polu'su vardı. sıfır almışlar hâlâ unutmam. hatta bu sene bir ara polo alacak oldum anılarım canlandıydı. bizim için ne kadar erişilmezdi. ha şimdi de saçma fiyatlarla yine çokta erişilir denemez ya neyse. param olsa çokta düşünmem bugün.
1990'ların sonlarına doğru fln, kuzenimin renault broadway'ini çok beğenirdim.