"Trenimiz teknik bir arıza nedeniyle gecikmeli olarak hareket etmektedir." anonsunu dinleyerek yarım saat boyunca marmarayın hareket etmesini bekledim. Hala hareket etmediği için pes ettim. Marmarayda işi olanlara duyurulur; arıza bir süre daha devam edecekmiş diye duydum.

Şu an içinde bulunduğum durum. O sıkışıklık beni boğar ve panik atak moduna girerim. Aklımda sürekli metrekare başına düşen insan sayısı, tutmaya yarayan kısımlardaki bakteriler ve azalan temiz oksijen miktarı hakkındaki veriler dolanır durur. Ensemden aşığa bir soğukluk iner ve ben gerim gerim gerilirim. Fakat bu durumun yarattığı panik halini hafifletmek için insanların olmadığı noktalara gözümü odaklayıp, kulaklığımla müzik dinlerim. Böylece az da olsa soyutlarım kendimi o ortamdan.