Günlerdir fokuslanıp araştırdığım ailenin üyesi. eğitimine zaten denecek bir sey yok ama ben asıl tutkusuna tutuldum. bir şeyi bu kadar istemek, göbek bağıyla bağlanmış gibi tekrar tekrar dönmek. çoluk çocuk, eş, akraba görmemek. Sanattan, resimden, tuvalden, fırçadan başka her şeye kör...Kraliçe Elizabeth bizzat sergisine gitmiş. Annesi 'anca mezardan annem çıkarsa sana resim tahsili aldırırım' diyor. O sinirle odaya girip arkasını döndüğünde tuvalin üstünde kızı fahrünnisa tarafından yapılan vefat etmiş annesinin resmini görüyor... Bir nevi çıkmış :)) tokat gibi çarpmış resim tahsiline göndermesi gerektiği...Bu olaydan sonra gönderiyor :) Böylece dünyaca ünlü bir ressam oldu

demi moore da margaret qualley de harikaydı. ablalar taş! daha cok görsel şöleninin hatırı olan film.

bir zamanlar çok popüler olan içerisindeki itirafları okuyup gülmeyi cok sevdiğim bir siteydi. bu siteyi bilen old'lar bi like atsın da kendimi yalnız hissetmeyimm

en iyi film konusunda hala eleştirisel bir tutuma sahibim... anora eğlenceli, çerezlik bir filmdi. keyif alarak izledim ancak konusu çok sıradan hatta biraz da türklerdeki zengin oğlan fakir kız masalını anımsatmış bir filmdi bana sorarsanız, ama sormadınız. orası da ayrı

sayısız video izledim, ailenin katıldığı programlardaki açıklamaları, onlardan şüphelenenlerin çektiği çelişki videolarını, komşuyu, televizyon programları falan derken artık kanaat sahibi olduğumu söyleyebilirim. ailenin avukatı olan şahsın dediğii 'onlar aileden şüphelendiği için olaya yanlı bakan insanlar' tarzındaki yorumunu tamamen haksız buldum. Zira aklı selim her insan bilir ki insan kendi yaptığı sayısız ordu-istanbul otobüs yolculuğunun saatlerini ve mola yerlerini bilir. biri size 'anneannen hasta hemen otobüse bin' dediğinde bu kişi akrabanız dahi olsa önce bi ailenizi arayıp 'ya doğru söyleyin bir şey mi oldu kadına ben geliyorum' diye bir teyit alırsınız. otobüse bindiniz. o koşuşturma bittiğinde ilk oturduğunuz gibi ararsınız. o gün o otobüste kardeşinizin katledildiğinin haberini alırsanız sizi o otobüste tanımayan kişi olmaz. çünkü dediğin gibi cama yumruk attıysan, bağırıp çağırıp fenalaştıysan eğer bu ağızdan ağıza o kızın abisiyle aynı otobüsteydim şeklinde yayılır, o şoför sana yardımcı olur. beraber yolculuk yaptığın insanlar 2000 yılından bahsediyorum seni evine kadar bile bırakırlardı ve bu insanlar da bunun için o katılınan programlardan birine tanık olarak katılırdı...

anne kızım zaten öldü oğlumdan da olmayım diyerek belli ki babayla beraber bu olayı ve delillerini kapatmak için oğluna yardım etmiş. burada istemsizce annelik duygusunu sorguladım ve hatta kendi aileme de böyle bir durumda kalsa napacağını sordum... hiçbir sır hele ki böyle bir cinayet sır olarak kalmaz. bir kere cinayet işleyen adam yakalanmamasının verdiği özgüvenle yarın onu doğuranı da öldürür. iflah da olmaz. Annelik bu değil. hadi bilip susmanızı belki anlarım ama eve girip boğazı kesilmiş kızınızın kanını temizlemek ölen kızınıza tecavüz süsü vermek o çocuğu dünyaya getiren insanların yapabileceği şeyler değil...(bunu oğlunu koruyacak kadar olan anneliğine söylüyorum :)) zira kızını koruyacak kadar anneliğinin olmadığına tüm türkiye olarak görüp şahit olduk....

hukukçu kimliğiyle tanıdığımız, uzun yıllardır halkın hakkını savunan duruşuyla öne çıkan, adalet, şeffaflık ve insan hakları konusunda verdiği mücadeleyle, sadece bir siyasetçi değil, aynı zamanda güçlü bir halk temsilcisi olduğunu da gösteriyor.

Yüreği Karadeniz kadar hırçın, sesi dağlar kadar derin bi’ adamdı. Volkan konak, sadece bir sanatçı değildi bana göre. Kimimiz için memleket, kimimiz için hasret, kimimiz için inadına yaşamak… erken gittin…

Önemli konu efendim. Küresel ısınma hiç de hafife alınacak bir şey değil. Doğal kaynaklarımız kirleniyor, tükeniyor. Solunum yolu hastalıklarının artışı, alerjiler, erken ölümler bu havaya bıraktığımız gazlar yüzünden. Ne kadar çok insan bilinçlenir, ne kadar cok dikkat edersek o kadar iyi. Bu konuda yapılan projeler desteklenmeli. Dünya sadece insana ait bir gezegen değil. İçinde yaşayan bir sürü canlı var ve onların bu yaşam içerisinde besin halkaları adına önemli görevleri var. Bu yüzden dikkat çekmek istedim, biraz çevreye saygı beraber yaşadığımız canlıları düşünerek hareket etme bilinci diliyorum.

Kimin elinde nelere şahit olduğunu bilmeden ama öğrenmeyi delicesine isteyip az biraz satıcısından bilgi sahibi olup yutkunarak içimden “dile gel söyle neler gördün bugüne kadar kimin göz bebeğiydin??” demek istememe sebep olan eşyalardır benim için. Tam olarak böyledir. Ben o çay fincanıyla o zamana ışınlanmak o sofraya oturmak isterim. O kılıcı kim doğrulttu, hangi duvara astı bilmek isterim. O oyuncakla oynayan çocuk bu hayattan gözleri açık mı gitti? O kitaplar hangi ellerde dolaştı tek tek görmek isterim. İşte benim için ifadesi bu. Sadece “çok güzeller şunlara bak” değil benim için. Maddi değerine de yallah açıkçası. En son Hitler nişanı gördüğümde nasıl çığlık attığıma arkadaşım şahittir. Çünkü çok büyük bir tarihin tanığı o . Çok büyük acıları olduğu yerden sessiz sessiz izledi. Bir su matarası hangi yolculuklara hangi maceralara atıldı denilerek alındıysa anlamı vardır. Bilmiyorum ciddi iştir işte

Turkuaz sular, mercan resifleri, palmiyelerin gölgesinde uyuyan kumsallar… Gel de hadi aşık olma, aşkından yazar olma. 🖊️
Burada kalp hafifler, insan kendini yeniden keşfeder, huzur bulur en önemlisi verir .
Aşkla, huzurla ve sonsuz mavilikle sarılmak isteyen herkesin bir gün yolunun düşmesini dilerimm

Mesela kendime dilerim

En çok kendime dilerim tabii alla alla