babanın ağlaması

heyelandır, dev gibi dağ gibi adamın gözlerinin önünde eridiği zamandır. çaresiz ki ağlıyordur, yoksa babam niye ağlasın ki ? sen ise izlersin, insana kendini epey çaresiz hissettiren bir durumda kala kalırsın. o "kocaman" adama sarılmak ve "her şey düzelecek" demek istersiniz ama ...işte "ama"sı var. o baba'dır, gizliden ağlıyordur.

hayattaki en berbat duygunun otesinde insanin icini kanatir. hele ki baba gozyaslari arasinda 'ben yeterli bir baba olamadim' demisse.
o an kendimi duvarlara carpa carpa oldurmek istemistim.