yola çıkarken hissedilen garip mutluluk

Bilinmezliğin verdiği heyecan.

Heyecandan uyuyamadığımı biliyorum ya. Zaten çanta hazırlığını da asla gece ikiden önce bitiremem. Ama biletler, vize telaşı, rota hazırlığı derken uçaktayken ' gerçekten gidiyor muyum şimdi? ' sorusu gelir aklıma. Sonra başka bir yerde olmanın özgürlüğünü duyumsarım. Keşifler, kültürler, yeni insanlar derken aslında o adrenalin ve endorfinin hiç bitmemesi çok gariptir.

kocaman dünyada kendini minicik hissedip keşfetmek için yerinde duramadığın an.

"happiest place" olarak bilinen ve gezginlerin en sevdiği mekanlar olan havalimanı, tren garı, otogar gibi yerlerde sıkça, yoğun şekilde yaşanan mutluluktur.

Yola hiç çıkmamış ve temmuz'da istifa ederek yola çıkacak birisi olarak; yüzümdeki o gülümsemeyi tahmin edebiliyorum. içimdeki heyecan şimdiden belirmeye başladı.

Yeni yıkanmış temiz çarşaflar üzerinde uyumak gibi bir his

(bkz: freedom)

bana hep küçükken mahallemde ki uzun uzadıya yokuşun tepesinden aşağıya kendimi bırakıp koşarken verdiği o minnak bi korkuyla karışık huzuru anımsatır

Bir şeyden kaçıp kısa süreli de olsa kurtulmak ve bilmediğin bir şeye ulaşmak, keşfetmek heyecanıdır. Varoluşumdan beri beni buruk bi heyecan sardıran tek olaydır

bilinmeyene yapılan bir yolculuk ise daha fazla kendisini hisettiren duygu durum halidir.

binilen gondolun pick yaptığı yükseklikten merkeze doğru olan salınım anında, süratle girilen temiz asfalt yolun tümsek ve çukur dalgalanmalarında, sevdiceğe kavuşacağın uzun ayrılıkların bitmeye yakınsadığı hayallerin birinde, karnında vakitsiz uçuşmaya başlayan kelebeğin kanadında ve dahasında...

anlamlandırılamayan tüm mutluluk hallerinde eşlik eden hisler bütünü.