bir dönem memeleriyle ün yapmış konyalı sanatçı. başka vasfını göremiyorum.

gerek yemek kültürüyle gerek kişiliğiyle bu ülkedeki en donanımlı insanlardan birisi olan gurme.

sovyetler'in dağılmasından hemen sonra bağımsızlığını ilan eden türki cumhuriyet ama gelin görün ki rusya'nın üstün ısrar çabaları sonucu geri dönmüş ve özerk olarak kalmışlardır. başkenti kazan'dır. memleketimdir.

bu insanlar, kendisini çevresinde bir sürü yabancı olduğu zaman güvensiz hissederler. kalabalıktan çok korkarlar. kabuslarında kalabalıklar içinde ezilerek öldüklerini görürler.

kısacası içinde birden fazla insanın bulunduğu faaliyetler bunların korkulu rüyasıdır.

henüz tatmadığım, açıkçası hiç tatmak da istemediğim duygu. eminim çok güzeldir, eminim dünyada bundan daha ötesi yoktur vs vs... ben istemiyorum, yapana da mani olmuyorum ama yapanlar neden bana karışıyor onu anlamıyorum.

türk milletinin sinir bozucu bir diğer huyu da bu zaten, evlendiysen ve 2 yıl geçtiyse sıra çocuktadır çünkü... sıkıştırır da sıkıştırırlar. belki dünyanın en harika duygusu ama benim için dünyanın en harika duygusu başka bir şey olamaz mı?

görüyoruz işte sosyal medyada, haberlerde... bazı insanlar ebeveyn olmaya uygun değil, ben de böyle olduğumu düşünüp baştan önlemimi alıyor olamaz mıyım??

evet sayın gezginler, etrafım kreş gibi ve üzerimde ağır baskı var, size dökmek istedim içimi :(

Mahsun Kırmızıgül ile sevgili olduğu dönemde tanıdığımız sonrasında oyunculuk sektörüne atılan ve garip şekilde başarı gösteren güzel kadın. (bkz: ufak tefek cinayetler) dizisi ile dikkat çekmektedir.

"aksine bu seçimde başarılıyız (oyu %0.5 arttı)"
"çomar"
"böyle bir şey olabilir mi?"
"seçimi aslında biz kazandık ama alengirle çevirdiler"
...

insanın değişik bir heyecan içine girdiği andır. bir ferahlama hissi gelir önce. sonra ise bütün vücudu bir enerji sarar. gezinin belki de en güzel anlarından birisidir.

bu seneki yola çıkış hikayemi paylaşmak istiyorum sizinle. üniversitenin son seneleri, bölümün en korkunç dersleri kalmış. ödev, sınav, proje derken kafayı yemek üzereyiz. sabahlara kadar okulda ders çalışıyoruz, notlar düşük geliyor falan halimiz felaket.
o zamanlar çok da yakın olmadığım bir arkadaşım var yanımda, o da benim gibi usanmış. bana o dönemi birkaç kelime ile özetle deseniz gözyaşı, sinir, stres derim. bir gün yine ders çalışıyoruz birlikte, ama her şey nasıl üstümüze geliyor, nasıl bıkmışız anlatamam. bir dersten kalsak okul uzuyor, ödev yetişmese dersten kalıyoruz falan falan. hani o buradan gitmem lazım hissi gelir ya bazen, her şeyden uzaklaşmak ister insan. işte tam o haldeyiz. bir anlık gazla dünya haritasını açtık, baya bir baktıktan sonra italyaya tek yön bilet aldık. sonra da bir interrail bileti. işte biz böyle bir anlık gazla yola çıkmaya karar verdik. iyi ki de çıktık. normalde hep bu sene kesin yapıyoruz denilen planlardan birisi gerçek oldu. o kadar bıkkınlığın içinde o yola çıkmaya karar verdiğimiz anın yarattığı ferahlık, huzur başka hiçbir şeyde yok. şimdi yazarken bile o mutluluğu hissedebiliyorum. hem harika anılarım oldu, hem de o çok da yakın olmadığım arkadaşım kardeşimden öte yakınım oldu.
en güzel andır yola çıkılmaya karar verilen an.


edit: yazım hatası

Güzelim festivale fotoğraf çekilmeye giden tayfa

yaseminlisi harika olan çaydır. doğadan büyülü bahçe yaseminli yeşil çay ve doğadan ginkgolu yeşil çay en sevdiklerim.