yola çıkarken hissedilen garip mutluluk

yolculuk öncesi sırtçantası hazırlamayla başlar, kulaklığı takıp yol boyunca iç sesinle yüzleştiğin ana kadar süren garip gülümseme. hiç bitmesin.

erol evgin'in sesiyle okuyun :

hani yıldızlar yanıp sönerken
hani bir yıldız kayar ve insan
hani bir telaş duyar ya birden
İşte öyle bir şey

gideceğime inanmadığım, gittiğimde "oha şu an bunu yaşıyor olamam" dediğim ,döndüğümde de "öyle bi yere mi gittim?" diyip hatırlayamadığım anıların katili olan his, el ayak tutulması.

Yeni yerler görmek, yeni insanlar tanımak, yeni bir hava solumak, ruhun temizlenmiş Ve yenilenmiş olması, deşarj olmak

Hafif telaş ,hafif mutluluk arasında."Acaba bişey unuttum mu " duygusudur.

gideceğim yer uzun zamandır hayalini kurduğum bir yerse, ikiye katlanan heyecandır. bazen bir fotoğraf karesi için, bazen sadece orada olmak için gidiyorsundur ama hissedilen o kalp çarpıntısı hiç değişmez.

Kabuğundan çıkmanın verdiği mutluluğu andırır.

hayatımda neredeyse hiç bir şeyi çok çok planlayarak yapmamışımdır. hep bakarız, hallederiz modunda gezen bir insan olmuşumdur.
ama bir uçak bileti alındı mı... işte o zaman o heyecan ile öyle bir gezi planı yapmaya başlarım ki; daire çizecek ayrıntıyı bile düşünüp rotama ders düşecek yeri o günün planı içine sokmam. o yerler ile ilgili blogların okunması, varsa filmlerin izlenmesi, lan bu bileti de çok ucuza getirdim mutluluğu, pasaportu her gördüğündeki heyecan... yola çıkmadan hazırlanan playlist... ve çok daha fazlası

bütün plan program yapılır ama daha yola çıkmak için 1 ay var ise günler geçmez hale gelir. son gece gözüne uyku girmez ve yola çıkınca bütün streslerden arınırsın

Bir yandan bitmesinden korkulan tuhaf mutluluk. Yola cikarken hep doneceğim gunu dusunur huzunlenirim. Hep devam etmeli hep