yapılmış en aptalca dalgınlık

topluca yemek yediğimiz bir restaurantta kapıda bizi yolculayan işletmeciyle el sıkıştım. sonra ''elinize sağlık'' diyeceğime ''afiyet olsun'' dedim adama. adam da bir an bocalayıp ''teşekkürler'' dedi. gülüştük, komik bir andı.
Kahve koyduğum bardağa değil de, kahve kavanozunun kendisine su koymak.
cep telefonu ile konuşurken bir yandan diğer elimle telefonu ceplerimde arayıp da bulamamak.
İçinde bulunduğumuz haftada kaç gün olduğunu parmaklarımla saymıştım. 7 çıkınca uyandım.
Yemeyi planladığım şeyi yanlışlıkla çöp kutusuna atmak sonra elimde yemek yerine çöpün kaldığını fark edip ağlamaklı bir hale bürünmek.
Geçen gün evden çıkarken telefonumu bulamadım. Odaya baktım yok salona baktım yok, ev arkadaşıma beni bi çaldır dedim. Telefon elimdeymiş...