eskilerin hazımsız olması

Son günlərdə yılışık örneklerine sıkça rastladığım durumlardan birisi de eskide bırakılmasına/ tercih edilmemesine/istenmemesine/orada yeri olmamasina rağmen azl edildigi /kovulduğu /artık alınmayacaği yerlerin kapılarıni zorlayan insanların acınası halleridir. Kusura bakmayın ama buradan bakınca onlarda yerinizin olmadığı insanların və onların sizsiz daha mutlu olan hayatlarının ətrafında dolaşırken kendisine saygısı gelişmemis bir ucubeye benziyorsunuz. Geçmişte onunla ne olduğunuzun onun yeni ve başka merkezli hayatında asla bir önemi olmayan kişilerin arkasını koklamaktan ve ıslak bir küstah köpek gibi kapılarinda havlamaktan vazgeçin. Ucuzlaşıyorsunuz. Bazen özellikle de kadınların bu konuda onursuz ve kaburgasiz olmasını anlamıyorum. Red edilmissin, duygularının ve hissettiklerinin sensiz de mutlu olan insanlar için hiç bir önemi yok ve sen kendini ezip, yılışık ve yalaka hislerinle hala etrafta dolanıp kendini küçük düşürüyorsun. Azıcık onur be. Azıcık kendini seviyor ve yalnız da mutlu olmayı başaracak kadar iyi bir psikolojiye sahipsen lütfen kendine gel ve o hayattan bir kere kovulduğunu hazm et.