daha önce görülmemiş bir yeri özlemek

almanlar buna "fernweh" demişler.aklıma filistini kuzey ışıklarını ve antartikadaki yalnız petrol kuyularını getiren hede.

Kuzey ışıkları hiç gitmedim ama

Benim için kesinlikle İspanya’dır.

bir fotoğrafta görebilirsiniz, bir kitapta okuyabilirsiniz, bir hayalinizde orayı hayal edebilirsiniz veya birinden dinleyebilirsiniz. bir şeyleri sevmek için elle tutulur şeyler beklememek lazım. birini tanımadan sevebilir, bir yeri görmeden özleyebilirsiniz. örneğin arkadaşlarımdan sürekli dinlediğim mavulpos 'u özlüyorum ama daha önce hiç gitme fırsatı bulamadım.

nepal’e karşı tutku derecesinde bir sevgi besliyorum.bu konuyla alakalı çok araştırma yaptım.everest filmlerinden tutun da oradaki yürüyüş rotalarına kadar.bir gün geleceğim özlem duyduğum memleket.

Bulgaristan. çok matah bir şey değil aslında. belkide baba tarafımın göçmen olması, çok aşık olduğum kadının da aynı yerden gelmesinden dolayı değişik bir özlem var içimde o topraklara.

30 yaşıma kadar izmir'di benim için bu bahsedilen yer. geçen yıl kendisiyle kısa bir tanışmadan sonra hakikaten içimdeki hissin isabetli olduğunu düşündüm koca yıl. gelecek planlarımda yer etti.

üzerine düşmekte fayda var.

Kendimi bildim bileli özlediğim yerdir Uzay. Yıldızların memleketi, memleketim, yuvam.

Bunu yasamak iatiyorum

"Ben nereye gidersen orası yalnızlığın başkenti" durumunun kalabalık hali.

ben daha önce rüyamda bir yer görmüştüm, hatta halamla fotoğraf falan çekiliyorduk. bundan seneler seneler sonra oranın Litvanya olduğunu gidince görmüştüm, hala aklımdan çıkaramam bunu.