çocukluğa dair en çok özlenen şey
Ancak büyüdüğümde düşünüp anlayacağım kadar sorunla uğraşan ailemin her şeyin yolunda gittiğini hissettirmek için elinden geleni yaptığı o günlerden en çok ;
İstanbulda babamı bırakıp Ankaraya giderken gece yolculuğu yaptığımız için sürekli uyuduğumdan yollarin və şehirlerin birbirine uzak olmadığına inanıyor olmamı,
Ankaranin genelen mahalle muhtarlıklarinin yanında olan parklarında, lastik salıncakta sabahın mutlaka körü olan bir saatte yalnız başıma sallanmayi,
Büyükannemin daha sağlıklı günlerini,
Bir evi yaksan da, bir ağaca tırmanıp düşsen de, sokağın ortasında bağırsan, ağlasan, kahkahalarla gülsen, şarkı söylesen hatta birinin səbəbsiz yerə saçını başını yolsan bile asla yadırganmamayi çok özlüyorum sanırım. Çocukluğuma dair en çok çocukluğumu özlüyorum sanırım.
İstanbulda babamı bırakıp Ankaraya giderken gece yolculuğu yaptığımız için sürekli uyuduğumdan yollarin və şehirlerin birbirine uzak olmadığına inanıyor olmamı,
Ankaranin genelen mahalle muhtarlıklarinin yanında olan parklarında, lastik salıncakta sabahın mutlaka körü olan bir saatte yalnız başıma sallanmayi,
Büyükannemin daha sağlıklı günlerini,
Bir evi yaksan da, bir ağaca tırmanıp düşsen de, sokağın ortasında bağırsan, ağlasan, kahkahalarla gülsen, şarkı söylesen hatta birinin səbəbsiz yerə saçını başını yolsan bile asla yadırganmamayi çok özlüyorum sanırım. Çocukluğuma dair en çok çocukluğumu özlüyorum sanırım.